/11 /11

Na ishte një herë një vajzë e vogël  me emrin Kësulëkuqe. Ajo ishte shumë e sjellshme dhe e mirë dhe të gjithë e donin. Atë e quanin Kësulëkuqe, sepse gjithmonë mbante një kësulë të kuqe mbi kokë.

Një ditë itha nëna Kësulëkuqes:
- Kësulëkuqe, merre këtë shportë me ëmbëlsira dhe dërgoja gjyshes, do të i bëjë mirë asaj tani kur është e shtruar në shtrat e sëmurë. Nisu menjëherë dhe ke kujdes se mos humbësh në pyll.


Kësulëkuqja mori rrugën për në shtëpi të gjyshes e cila gjendej në pyll.
Rrugës takoi ujkun, por Kësulëkuqja nuk dinte se ai ishte një bishë
e rrezikshme prandaj dhe nuk u frikësua, por e përshëndeti ujkun.
Ujku e pyeti Kësulëkuqen:
- Ku je nisur kaq herët në mëngjes?
- Jam duke shkuar tek gjyshja ime e cila është e sëmurë.
- Në anën tjetër të pyllit, pranë atyre ter lisave të gjatë.

Kur ujku kuptoi këtë, mendonte ai në vete se Kësulëkuqja do vijë mirë pasi ai ta ketë ngrënë gjyshen. Që të jetë i sigurt se do mbërrij para saj tek shtëpia e gjyshes ai i tha Kësulëkuqes:
- Shihe se ç'lule të bukura janë këtu, a nuk do i mbledhësh disa për gjyshen?
E gjithashtu mund të pushosh pak e të dëgjosh këngën e bukur të zogjve e njëkohësisht të zësh pak hije nën dru tani kur është kaq ngrohët.
Kësulëkuqja e dëgjoi ujkun dhe veproi ashtu si i tha ai.

Ujku vrapoi për në shtëpi të gjyshes dhe trokiti në derë.
- Kush është? Thirri gjyshja nga brenda.
- Është Kësulëkuqja, u përpoq ujku duke u munduar të bëj zërin e Kësulëkuqes.
- Unë jam e shtrirë në shtrat, por dera është e hapur e ti urdhëro hy brenda.
Ujku hyri brenda iu afrua ngadalë shtratit të gjyshes dhe e gëlltiti gjyshen, pastaj veshi këmishën e natës së gjyshes, kapelën dhe syzat dhe u shtro në shtrat.

Kur Kësulëkuqja erdhi tek shtëpia e gjyshes u befasua kur pa se dera ishte e hapur, ajo thirri gjyshen por askush nuk u përgjigj. Kësulëkuqja hyri brenda dhe iu afrua shtratit. Aty ishte gjyshja. Por ishte diçka e çuditshme me gjyshen mendoi ajo.

- Gjyshe, gjyshe, pse i ke veshët kaq të mëdhenj?!
- Që të dëgjojë më mirë! u përgjigj ujku me zë të gjyshes.
- Gjyshe, gjyshe, pse i ke sytë kaq të mëdhenj?!
- Që të shohë ty më mirë! foli prapë ujku.
- Gjyshe, gjyshe, pse e ke gojën kaq të madhe?!
- Që të gëlltitë më mirë! dhe sapo tha këtë ujku u qua dhe e gëlltiti Kësulëkuqen.

Ujku ishte ngirë shumë dhe vendosi të flejë. Ai bënte zë të lartë në gjumë, aq të lartë sa që u dëgjonte dhe jashtë, aty pranë kalonte një gjuetarë dhe mendoi:
- Sa zë të çuditshëm bën gjyshja, të hyjë brenda dhe të shohë se si është me të.
Gjuetari hyri në shtëpi të gjyshes dhe pa ujkun të shtrirë në shtrat të gjyshes. Gjuetari kuptoi se ujku kishte gëlltitur gjyshen dhe mori një palë gërshërë dhe preu barkun e ujkut kur aty pa jo vetëm gjyshen por dhe Kësulëkuqen e cila tha:
- Oh sa shumë u frikësova, sa terë që ishte aty brenda!
pastaj ata mbledhë disa gurë të mëdhenj e i futën në bark të ujkut e kur ujku u zgjua donte të pinte ujë. Ai shkoi pranë lumit por kur u afrua aty gurët ia morën anën kështu që ai ra në lum dhe u fundos.

Kësulëkuqja premtoi se kur më nuk do të largohet nga rruga e as të bisedon me ata që nuk i njeh.

Превод и адаптација: Luljeta Ademi

Проектот Детско Катче на албански јазик е реализиран со финансиска поддршка од