/11 /11

Се сеќавам на еден многу емотивен ден кога ќерка ми имаше околу една недела. Поминав низ ударите на тројно хранење, заедно со висината на она што претпоставувам дека ќе го наречете постпородолна емоционалност. 

Сестра ми седеше на каучот со мене додека макотрпно се обидував да пумпам низ тешка вкочанетост, и додека ми ги триеше рамењата, охрабрувајќи ме да поминам уште една сесија за хранење, јас се расплакав и и реков дека ми е многу жал. 

Таа ме погледна шокирана. Зошто, точно, се извинував?

Толку е едноставно да се види сега - во тие моменти на сурово мајчинство, сестра ми можеше да ме сака на начин што никој друг не можеше затоа што таа го имаше искусено истото. 

Додека се чувствував преплавена со благодарност што ја имав во мојот живот, одеднаш почувствував толку многу тага што не можев да ја сакам сестра ми на ист начин кога таа беше во раното мајчинство. 

И следеа толку многу моменти што направија да се чувствувам неизмерно среќна што сум опкружена со она што може да се опише како најдобрите луѓе на земјата, проследено со сознанието дека посакувам да можев да направам многу повеќе и да се чувствувам толку многу повеќе, за моите драги пријатели во нивните рани денови на мајчинство. 

Така, на моите пријатели кои имаа деца пред мене: жал ми е. 

На сестра ми која со месеци се обидуваше да го дои својот син и мина безброј часови со консултанти за лактација и групи за хранење, жал ми е што не разбрав како нешто едноставно како хранењето на вашето дете може да направи да се чувствувате како неуспех. Жал ми е што не те обвивав во најголемата прегратка секој ден и не ти кажав дека си одлична мајка и дека ако треба да плачеш за тоа, во ред е. 

На мојата пријателка со предвремено родено бебе, жал ми е што не сфатив дека зад текстот велејќи дека сте „во ред“ и „не ви треба ништо“, всушност топол оброк и кафе дружење макар на кратко во болницата, ќе направи голема разлика. Знаев дека си силна воин мајка (сите мајки на предвремено родени бебиња се), но сега знам дека дури и на мајките воини им треба некој да го слушне тоа што не го велат гласно. 

На мојата пријателка која го загуби своето слатко бебе пред да пристигне, толку ми е жал што никогаш не знаев колку можеш да сакаш некого што никогаш не си го сретнал. Жал ми е што не можев ни да ја замислам твојата  болка и тага додека не почувствував како мојата ќерка се мрда во стомакот, па дури и тогаш, се уште не можев. Велејќи дека ми е жал никогаш нема да биде доволно за да ја опфати болката што ја чувствуваш, затоа се надевам дека велејќи ти „те сакам“ ќе те извести дека сум тука. 

На мојата пријателка која ми се довери дека се бори со постпородолна депресија, жал ми е што не знаев колку е тешка таа вознемиреност ја чувствуваше во твоето срце. Жал ми е што не ја разбрав темнината што ја доживуваш секоја вечер кога легнуваш и очајот да се прашуваш кога сето тоа ќе исчезне. 

На мојата колешка кој ми ја испрати картичката „Старбакс“ и срдечна порака на мојот прв ден од породилното отсуство, жал ми е што не одвоив повеќе време со тебе кога се врати на работа. Сакав да гледам фотографии од твоето прекрасно бебе и да слушам за нејзиниот живот, но требаше да потрошам повеќе време да те проверам и да се осигурам дека се чувствуваш сакана и ценета, особено кога се врати на работа. 

Овие прекрасни, убави жени ме научија многу. И додека не знаев, знам сега. Моето разбирање беше скоро моментално во моментот кога станав мајка, а сестринството на мајчинството ме помина низ тешките времиња и славеше заедно со мене за време на доброто.

Да се ??биде сакана без преправање или осуда е она што значи ова сестринство, а вие едноставно не знаете додека не го искусите тоа сами. 

Жал ми е што не знаев, но ветувам дека ќе надоместувам секој ден.

Извор :   www.mother.ly