/11 /11

Во исто време, пристојниот дистанциран татко помеѓу два каснувања ќе провери дали има нешто ново на социјалните мрежи, со повремено мрачен поглед кон детето кое го расипува вкусот на неговиот оброк

Тоа е веќе видено, многу пати, сè додека не стигне „коњаницата“ за спас во форма на мобилни телефони, таблети, ветување дека ќе се исполнат какви било желби, или преселување во дневната соба, во царството на цртаните филмови, што ќе доведе до тоа родителите, во денешното модерно општество, да имаат сè помалку нерви, што нашите предци успешно го решаваа со челичниот авторитет. И соодветно парче дрво.

Но, времињата се сменија. Секојдневниот стрес, недостатокот на волја, време и трпеливост, товарот на егзистенцијални проблеми, незнаењето на основните педагошки постулати ..., сето ова доведе до промена во денешното сфаќање и практика на воспитување на децата, што, како што предупредуваат многу наставници, полека се движи кон пропаст.

Исполнување на желбите за мир во куќата

Попуштање на детето, во обид  да спречите незадоволство или, не дај Боже, плач на детето кое ќе стави шлаг на целодневен стрес, исполнување на секоја желба за мир во куќата, достапност на  техника, што ќе ви ослободи некое време за задоволување на сопствените желби и потреби, зема толку голем замав, што експертите со право прашуваат какви генерации на деца одгледуваат добар дел од денешните родители и каде таквите методи ќе ги однесат нивните деца во иднина?

Како што ни кажува д-р. Виолета Несторов, близок соработник на познатиот белградски психијатар за деца, Светомир Бојанин, истражувањето кое тие го спроведоа покажува дека родителите имаат многу малку слободно време, но дека обично не го поминуваат слободното време за да воспостават врски со децата.

„Од децата се бара да бидат мирни, да не викаат, да не скокаат, за родителите на мир да имаат телефонски разговори, да ги прегледуваат известувањата од социјалните мрежи, да седат тивко со пријателите или да можат да ги извршуваат домашните работи. На улица, децата веќе не можат да играат како претходните генерации, заради опасностите што ги донесе денешницата. Ако родителите не се во можност да им го организираат квалитетно слободното време на децата, тогаш што им останува на децата освен да се потопат во светот на Интернетот, цртаните филмови и разни апликации на мобилни телефони? За да може детето што побрзо да го изеде оброкот, му се нуди да го погледне својот мобилен телефон додека јаде, а за да може да излезе од куќата што е можно поскоро, родителите ги ставаат чевлите на своите деца и ги врзуваат чевлите дури и во десеттата година од животот “, наведува Несторов.

Проблемот со дигиталните медиуми

Многу експерти се согласуваат дека, како што одминува времето, децата сè повеќе влегуваат во виртуелниот свет, што може да има сериозни последици за нивниот развој. Говорејќи за дигиталните медиуми, педагогот од Сараево Мирјама Гавриќ-Хопиќ е на мислење дека децата користат дигитални медиуми кога се најчувствителни на развојните и влијанијата од животната средина.

„Оставањето на децата да ја изберат содржината, да поминат часови пред малите екрани без надзор, се смета за занемарување на децата и нема оправдување. Децата треба да бидат сакани, препознаени, видени и да имаат чувство дека се достојни за вниманието на нивните родители. Ним им е потребно движење, игра, истражување, социјални односи и одговорност да избалансираат сè со цел да се обезбеди оптимален развој. Оваа обврска лежи исклучиво кај возрасните.

Преоптоварување со обврски: Училиште, курс, музика и спорт

„Мојата ќерка пристигнува на сè. По училиште оди на курс по германски јазик, во музичко училиште и таа е една од најдобрите во одбојка“. Оваа илустрација на желбата на родителите да го направат своето дете ново светско чудо, во обид да ги искористат сите расположиви средства, вели Несторов, е уште една грешка на модерното родителство.

„Денес, очекувањата на родителите се под големо влијание од медиумите кои го диктираат животниот стил на потрошувачите. Поради лошата социо-економска состојба во која живееме, сосема е нормално родителот да посака детето да биде поуспешно од него. Покрај тоа, многу родители гледаат решение за нивните неостварени животни проекти, во идните кариери на нивните деца. Но, за жал, тоа не е секогаш така. Некои родители ги изложуваат своите деца на голем физички и ментален напор, што се рефлектира во развојот на личноста на детето, кое не успева да ги изрази своите спонтани потреби, способности и таленти, што треба да биде основната структура на однесување преку која детето се реализира како личност. Понекогаш е многу поважно за детето да поминува квалитетно слободно време со своите родители отколку да посетува разни курсеви. „Сè треба да се мери и да не се претерува“, вели Виолета Несторов.

Општеството се плаши од децата

Конечно, треба да се потенцира дека на децата им е потребна поддршка и водство за да имаат безбеден простор да го истражуваат светот околу нив и светот во нив. „Родителите се првите и најважните наставници кои моделираат, овозможуваат простор за раст и развој, поставуваат граници, ги учат децата да се почитуваат себеси и другите и пренесуваат вредности што ќе ги придружуваат во текот на животот“, вели Несторов.

Прашањето е во која мерка и каква улога игра општеството во воспитувањето на детето? Во минатото таа улога беше колективна, но денес, постојат примери во кои никој не го осудува  вандализмот на децата во паркот, не сметајќи го за нивни проблем.

Денешното општество, тврди Несторов, повеќе се плаши од ваквите деца отколку што се обидува да ги промени.

„Постои изрека дека целото село треба да израсне едно дете. Денес луѓето се дистанцираат едни од  други. На пример, во поголема зграда во градот, луѓето воопшто не се познаваат, ниту имаат комуникација. Во минатото, училиштата имаа поизразена образовна компонента, додека денес тоа е скоро целосно отсутно. Децата станаа поголема власт од родителите и наставниците. Наставниците честопати се соочуваат со голема агресија од родителите ако добиваат критики во врска со воспитувањето на детето. „Родителите не ја разбираат важноста на уникатниот образовен ефект врз детето, па дури и кога проблемите неизбежно се појавуваат еден ден, родителите сè уште ги бараат виновниците кај другите“, вели таа.

Како заклучок, Несторов вели дека достапноста на разни помагала, играчки, технологија ..., ја запоставила основната работа - улогата на родителите.

Извор: Al Jazeera