На прсти пополека, внимателно,
како да сум некој крадец,
чекорам тивко, нечујно,
со душа на преплашен врабец.
Се плашам од мисли убави,
се плашам од мисли лоши,
се плашам од луѓе сурови,
Се плашам од зависта,
времето што го троши.
Сакам спокој,
во души- храмови,
сакам сонце,
од земјата- дарови,
сакам почит,
да бега од мене стравот,
сакам на убавината,
да не и дојде крајот.
Ајде дојди, приближи се,
врати ја мојата верба,
нека немирот исчезне,
не сакам повторна средба.
Автор: Кети Николоска - Прилеп
11.05.2020год.
Ти се допаѓа статијата? Кликни “Like” и додај свој коментар:
На момчето секогаш ќе му треба неговата ма...
Колку и да ги држам, тие и онака еден ден ќе ми се лизнат низ прстите. Тоа е живот. Понекогаш се прашувам дали ги држев ...
6
Месото со афлатоксин, многу поштетно од мл...
Ако е зголемено нивото на афлатоксин кај кравите, тогаш е зголемено и во мускулното месо, а пред се во внатрешните орган...
5
Блог: Да го промениме светот како мајки на...
Мајка на Инстаграм, објави инспиративен текст во врска со воспитувањето на момчиња и спречување на насилството врз женит...
5
Маја Аргакијева photography: Марко
Галерија: Maja Argakijeva, Creative Baby & Child Photography
4