|      
Сакаш да се откажеш?
Пред да ја потврдиш својата одлука, запознај се со последиците од таа одлука.
Доколку го потврдиш своето откажување, на твојот комјутер ќе наместиме cookie, кој ќе ни овозможи, во текот на натпреварот (14.03 - 18.03.2016) при посета на порталот да те препознаеме и да овозможиме слободно користење на порталот, без прикажување сликички, односно контролор на играта од десна страна на екранот.

Истовремено ќе бидат одземени сите собрани поени. За жал, со откажувањето, губиш и право на награди.

Дали се уште сакаш да се откажеш?
Рингераја.мк користи "колачиња" за обезбедување подобро корисничко искуство, следење на посетеноста и приказ на огласи. Поставките за прифаќање на колачињата ги прилагодувате во вашиот пребарувач.
Со продолжување на користењето на сајтот се смета дека се согласувате со користење на колачињата за наведените цели. За продолжување кликнете “Во ред”.   Дознајте повеќе.
Perralle shqiptare

image
/11


 

Na ishte një herë një vajzë e bukur e cila jetonte së bashku me babain e vet pasi që nëna i kishte vdekur. A jo shkonte për ç'do ditë tek vari i nënës dhe qante, dhe nuk kishte shokë tjerë pos zogjve.

 

Një ditë u martua babai i saj me një grua e cila i kishte dy vajza. Ato asnjëra nuk e donin të përhiturën ashtu siç ato e quanin sepse ajo ishte më e bukur se ato. Ato ishin aq xheloze sa që e detyronin në punë të ndryshme, poashtu të veshë rrobe të vjetra.

Kur binte nata dhe vajza kishte përfunduar punët e ditës, ajo ulej pran hirit të zjarrit dhe qante, për këtë arsye dhe filluan të e quajnë e Përhitura.

Një ditë u përhap lajmi se mbreti do bënte një festë ku gjitha vajzat e mbretërisë do të ftoheshin. Puna ishte se princi donte të zgjedh një vajzë që të fejohej më të. Kur dy motrat morën vesh se si ishte puna u gëzuan shumë dhe nuk mund të mendonin në asgjë tjetër pos se çfarë fustani se do të veshin dhe se si do rregullonin flokët.

 

E Përhitura dhe ajo kishte dëshirë që të e takonte princin...

Më në fund dhe dita e madhe arriti. Njerka dhe dy vajzat e saj morën rrugën për në kështjellë të mbretit derisa e Përhitura mbeti duke shikuar pas tyre. Kur më ato humbën nga pamja, e Përhitura filloi të qanë me zë. Një zanë që ishte pranë ndjeu atë dhe u bë e dukshme e tha:

- Ti dëshiron të shkosh në festë, apo jo?! Unë do të ndihmoj.

Po moj zanë por unë as fustan të veshi e as këpucë të mbathi, që të mund të shkoj tek princi...

- Shko në kopsht dhe këpute një kungull dhe më bjer mua! Shko në tavan dhe gjeji gjashtë minjtë dhe nën guri zbuloi gjashtë zhapinjtë...

 

E përhitura pyeste veten se ç'far do zana me gjithë ato?! Sidoqoftë ajo bëri mu ashtu siç i tha zana e cila me ndihmë të shkopit të saj magjik e shndërroi kungullin në karrocë të zbukuruar me ari, minjtë i shndërroi në kuaj e nga zhapinjtë bëri gjashtë shërbëtorë për të Përhiturën. E më në fund lëvizi shkopin magjik dhe veshi të përhiturën më një fustan të bukur punuar me ari e agjent e në këmbë i mbathi një palë këpucë të bukura nga qelqi.

- Ngutu tani i tha zana të së Përhiturës. Por të kesh kujdes e të kthehesh para se të bie ora dymbëdhjetë. Pas orës së mesnatës ajo do të shndërrohej mu ashtu siç kishte qenë më parë, me rrobat të vjetra dhe këmbë zbathur. E përhitura i premtoi zanës se do kthehej para se ora të tregojë mesnatë.

 

Kur e Përhitura arriti në festën e mbretit dhe u paraqit në hyrje, salla ku vallëzohej u mbush me heshtje. Të gjithë qenë habitur me bukurin e së Përhiturës. Princi kur pa atë, u drejtua menjëherë në drejtim të saj dhe tërë mbrëmjen nuk u largua nga e Përhitura. Mirëpo, kur e Përhitura dëgjoi se ora filloi të kaploi mesnatën iu kujtua se çka i kishte thënë zana. Ajo iu përkul princit dhe me hapa të shpejtë iku nga aty.

 

Ditën e ardhme e përhitura ishte prapë në festë dhe prapë princi kaloi tërë mbrëmjen pran të së Përhiturës. Ditën e tretë e Përhitura ishte e habitur nga lumturia sa që nuk dëgjoi orën e cila binte dymbëdhjetë. Në çastet e fundit ajo u kthjell dhe kuptoi se duhet të ik nga aty. Ajo nuk arriti  të përshëndes princin ashtu siç duhej dhe ai nuk arriri të ndalë të Përhiturën të qëndroj pranë tij. Duke vrapuar një këpucë ra nga këmba e të së përhiturës dhe princi mori atë dhe afroi pranë zemrës.

 

Princi ishte dashuruar në të Përhiturën dhe kishte vendosur me patjetër ta gjejë atë gjithsesi. Së shpejti u përhap lajmi se asaj cilës i përshtatet këpuca nga qelqi atë do e fejojë princi.

vajzat e njerkës u ngutën të provojnë këpucën edhe pse e dinin se ajo nuk ishte e tyre.

 

Kur u erdhi radha të vajzat e njerkës së Përhiturës me grimasa të mëdha dhe mund donin të shtinin këmbën në këpucë, por ajo ishte e pamundur dhe asnjërës nuk i përshtatej mu ashtu sikur nuk i përshtatej asnjë vajzë tjetër në mbretëri.

E Përhitura u afrua të mbathë këpucën dhe atë e bëri pa problem si dhe njëkohësisht nxori këpucën tjetër qelqi nga xhepi i përparëses dhe pasi mbathi atë ajo u shndërruan në bukuroshen më të bukur në mbretëri.

 

Ditë më pas u bë dasmë e madhe:

Princi dhe e Përhitura martoheshin.

 

Përshtati: Luljeta Ademi

 

Проектот Детско Катче на албански јазик е реализиран со финансиска поддршка од

1

 

Ти се допаѓа статијата? Кликни “Like” и додај свој коментар:

Детето и пеперутката
Детски песнички
3
Македонски народни носии
Црвената боја и бојата на виното се бои на земјата и плодноста, додека златната боја е боја на боговите (небото)Затоа на...
3
Малите рачиња играат и плескаат
Детско катче
2
Слатки слатки песнички
Песни за најмалите
2