/11 /11

Еве кои се основните шест грешки кои не треба да ги правите при воспитувањето на децата

1. По секоја цена се обидуваме да ги заштитиме децата од ризици и опасности

Современото семејство живее под притисок на преинформираност и континуиран негативен проток од вести, главно поврзани со опасностите кои демнат на секој чекор. Родителската загриженост дека "нешто лошо може да им се случи на нашите деца" ја става на прво место нивната безбедност. Тоа е и најчестата причина да ги ставаме во изолација и да ги учиме да не преземаат непотребни ризици. Овој пристап, според психолозите, има негативен ефект на децата. Специјалистите ја посочуваат забраната да не излегува надвор, како штета за развојот на детето. На овој начин децата развиваат различни стравови, кога ќе пораснат. Понекогаш, сепак тие имаат потреба да ги изгребат колената, да ги изгорат прстите. Како тинејџери би било корисно да се изнервирани од пријател или пријателка, за да израснат емотивно, па во зрелата возраст да можат да градат стабилни односи.
Ако родителите постојано одат пред своите деца, за да ги расчистуваат пречките на нивниот пат, тие најверојатно ќе израснат деца со ниска самодоверба, неблагодарни и арогантни.

2. Носење одлуки наместо децата

Современите деца се лишени од можноста да развијат чувство за самоодржување и одговорност. Тоа е затоа што ние целосно ја преземаме грижата за нив, ги решаваме сите нивни проблеми и задачи и со тоа ги лишуваме децата од можноста да се изградат како самостојни личности со лидерски квалитети. Децата учат да чекаат некој друг да одлучува наместо нив и овој модел понекогаш останува во текот на целиот живот. Таквото однесување ја искривува детската претстава за начинот на кој светот функционира, а децата се лишени од можноста да стекнат искуство.

3. Премногу лесно даваме пофалби

Денешните деца често живеат со чувство дека единствените луѓе кои им се восхитуваат се мама и тато, бидејќи ретко слушаат пофалби од други луѓе. Тоа предизвикува сомневања кај децата за објективноста на родителот и дури да ги натераме да се чувствуваат добро за еден одреден момент, тие не ги поврзуваат овие пофалби со своите реални можности.

4. Ставање на децата под заеднички именител

Децата треба да се свесни дека понекогаш ќе им се наметнува да прифатат одговори како "не" и "не сега". И за да го променат тоа, ќе треба да вложат напори. Како родители, ние често сме склони да им го дадеме она што го сакаат и го очекуваат од нас. Кога децата се две или повеќе е многу важно да го пофалиме детето кое реално заслужило, а не да даваме сумарна оценка за сите, бидејќи тоа би го демотивирало потемелното дете.
Нашиот однос со децата не треба да е заснован на материјални награди. Тоа не бо придонело да не сакаат повеќе, ниту да ја разбудат нивната мотивираност.

5. Не го делиме сопственото искуство со децата

Тинејџерите мразат да се советуваат и со целото свое битие сакаат да ги оставиме на слобода, за да ги рашират слободно крилјата. Во оваа возраст децата ни се претвораат во вистински егоисти, сакаат да добиваат единствено се за себе.
Како родители, ние треба да им се довериме и да ги оставиме да се обидуваат и да грешат, се разбира под дискретен, но буден надзор.
Споделувањето на грешките кои сме правеле на нивната возраст може да го прошири периметарот на нивниот избор. Како родители, ние не треба да сме единствениот пример за нашите деца, но е добро да бидеме еден од најдобрите.

6. Не го правиме она на што ги учиме децата

Родителите ја носат целосно одговорноста за моделирање на животот, кој би сакале нивните деца да го живеат. За да им помогнеме да го постигнат тоа, прво треба да ги научиме децата да носат одговорност за сопствените зборови и дела, да ги научиме да се чесни и искрени и да внимаваме кога ги учиме за сето ова да не западне во контроверзии со нашите сопствени активности и лични избори.
Ако ние не ги почитуваме правилата на кои се обидуваме да ги научиме децата, тоа нема да остане незабележано од нашите деца. Ако ние сме позитивни и одговорни и нашите деца ќе пораснат во такви личности.