/11 /11

Духовден или дуовден е христијански празник во Македонија. Наречен уште и Педесетница (грчки: πεντηκοστ?, латински: pentecoste) е еден од најрадосните и најсветли празници во православието во кој се слави слегувањето на Светиот Дух врз апостолите на педесеттиот ден од Христовото Воскресение. Овој настан претставува исполнување на старозаветните месијански пророштва.

Педесетницата се нарекува уште и „крај на празниците“, ден преку кој се довршува историјата на Спасението остварено преку Исус Христос токму поради тоа што православното учење како една службите на Месијата го назначува токму крстувањето преку Светиот Дух, односно Негово излевање врз човештвото. Иако Духот делува и пред и по Педесетницата, на овој ден Тој се покажува во Својот ипостас, а с? со цел самата историја на Спасението да се направи совршена. На овој ден започнува икономијата на Светиот Дух, Тој е Оној Кој го собира Божјиот народ во телото Христово, односно Црквата.

Кога дојде празникот Духовден, сите христијани се собраа на едно место. Тогаш ненадејно од небото се чу бучава како од силен виор. Бучавата ја исполни целата куќа каде што беа собрани. Се појавија одвоени јазици, како од оган, и се спуштија врз секој од нив. Сите се исполнија со Светиот Дух и почнаа да зборуваат на различни јазици, како што им даваше способност Светиот Дух.

Во тоа време во Ерусалим престојуваа побожни Евреи дојдени од секој народ под небесниот свод. Кога ја слушнаа бучавата, мнозина дотрчаа да видат што се случува и се збунија, зашто секој ги слушаше христијаните како зборуваат на неговиот јазик!

Сите се чудеа и збунето, велеа: “Како е можно ова? Зар сите овие луѓе што зборуваат не се од Галилеја? Како, тогаш, секој од нас го слуша јазикот од својот роден крај? Меѓу нас има Параќани, Мидијци и Еламијци, потоа луѓе што живеат во  Месопотамија, во Јудеа, во Кападокија, во Понт и во Азија, во Фригија и во Памфилија, во Египет, во областите на Либија близу до Киренеја, како и гости од Рим (Евреи и прозелити), луѓе од Крит и Арапи, и сите ние ги слушаме како зборуваат на нашите јазици за прекрасните дела што ги извршил Бог!” Зачудени и збунети, еден на друг си велеа: “Што ли значи ова?” Други, пак, се потсмеваа и велеа: “Пијани се! Се изнапиле слатко вино!”

Тогаш стана Петар, заедно со другите единаесет апостоли, и гласно им се обрати на насобраните: “Луѓе, Евреи и сите други што живеете во Ерусалим! Ова треба да го знаете! Послушајте ме што ќе ви кажам: Овие луѓе не се пијани, како што некои од вас претпоставуваат, зашто одвај е деват часот наутро. Ова што се случи утрово е исполнување на она што беше претскажано преку пророкот Јоел: ,Во последните денови – вели Бог – ќе излеам од Мојот Дух врз сите луѓе, па ќе пророкуваат синовите и ќерките ваши, момчињата ќе имаат виденија, а старците ќе сонуваат соништа. Во тие денови ќе излеам од Мојот Дух врз сите Мои слуги и слугинки, и тие ќе пророкуваат. Ќе правам чуда горе на небесата и видливи докази долу на Земјата – крв и оган и столбови од чад. Сонцето ќе поцрни, а Месечината ќе се Вцрви како крв, пред да дојде тој голем и славен Господов ден. Тогаш секој што ќе го повика името Господово ќе биде спасен.

Израелци, слушнете ги овие зборови: Бог јавно го подржа Исус од Назарет, со тоа што преку Него изврши многу чуда, несекојдневни работи и чудотворни докази. Тоа и самите добро го знаете. Но се случи онака како што беше определено и предвидено од сезнајниот Бог: вие Го предадовте Исуса и со помош на еден паганин, Го распнавте на крст и Го убивте. Но Бог Го воскресна, ослободувајќи Го од смртта која очајнички настојуваше да Го задржи, но не можеше. За Него, Давид вели: Знам дака Господ е постојано со мене, Тој ми е оддесно – нема да потклекнам! Поради тоа срцето ми се радува; а и телоти во надеж ќе ми почива, зашто Ти во гробот нема да ме оставиш, ниту ќе дозволиш Твојот Светец да доживее распаѓање. Ти ми го објави патот на животот, Твоето присуство ќе ме исполни со радост.

Луѓе, браќа, јасно е дека нашиот прататко Давид овде не зборува за себе, зашто тој умре, беше погребан и неговиот гроб е тука, меѓу нас, се до денешен ден. Но бидејќи беше пророк и знаеше дека Бог му се беше заколнал оти потомок од неговите бедра ќе седи на неговиот престол, претскажувајќи за тоа, тој зборуваше за воскреснувањето на Христос, Кој, ниту беше оставен во гроб, ниту Неговото тело доживеа распаѓање.

Бог Го воскресна Исуса и сите ние сме сведоци за тоа. Откако беше вознесен и поставен од десната страна на Бог, и откако го прими Светиот Дух што Му беше ветен од небесниот Татко, Го излеа врз нас, како што вие сега гледате и слушате. Зашто, самиот Давид не се вознесе на небото, а сепак рече: ” Му рече Јахве на мојот Господ: седни на почесното место, од Мојата десна страна, додека не ги претворам Твоите непријатели во чергиче што ќе го газат стапалата Твои! Затоа нека знаат сите Израелци и нека бидат уверени дека Исус, Кого вие Го распнавте, Бог Го направи Господ и Месија! Ова што го слушнаа до срце ги прободе, па им рекоа на Петар и на другите апостоли: “Луѓе, браќа, што да правиме?” Петар им одговори: “Секој од вас треба да се покае за своите гревови, и да се крсти во името на Исус Христос, за да ви бидат простени гревовите. Потоа ќе ви биде подарен Светиот Дух, а со Него и духовни дарби. Ветувањето што Бог му го даде на Давид се однесува на вас, на вашите деца, како и на неевреите, и на сите што Господ, нашиот Бог, ќе ги повика.”

Со овие, и со многу други зборови Петар им проповедаше и ги повикуваше: “Спасете се од ова расипано поколение!”

Во тој ден околу три илјади души искрено ги прифатија неговите зборови, па се крстија и се приклучија кон христијаните. (Дела 2:1-41)