Се што е убаво кратко трае, некој сигурно го искусил тоа што навистина е така. Ние не правевме планови, не мислевме што ќе биде утре, ние само знаевме да уживаме во љубовта...Се до тој ден. 

Како лоша сила да ми те зеде од моите раце и те оддалечи од мене.Толку студенило никогаш не очекував во тие топли очи во кои секогаш наоѓав мир. Прегратката која беше се' за моето срце- наеднаш стана кратка и ладна. Мојот човек кој ми го смени животот, за кого една топла прегратка беше повеќе од милиони во банка, еден бакнеж вредеше повеќе од дијамантски прстен, полека почна да се претвора во машина. Грубо звучи да, но и уште повеќе болеше. Тажно беше да се гледа човекот кој секогаш беше насмеан, оној кој секогаш беше тука да ме развесели кога бев тажна, заради кого престанав да го мразам оној дел од денот кога сонцето го снемува и кога денот и ноќта се борат кој да остане, да го гледам секогаш изморен без желба за разговор и живот. Сета топлина, сета љубов, исчезна, потона во неговите желби.

“Ова го правам за нас“ ми велеше но така механички и без љубов што беше тешко да се поверува.

Без љубов, без чувства, без трошка внимание барем за некој важен настан, сето тоа како да си го однесе некој.

Молев, се борев, плачев, очајно викав, срцето ми се кинеше од болка. “Има време, се ќе си биде“ пробував и со убаво да го убедам дека сме млади, дека сакам да му се насладувам на животот и годините кои никогаш нема да се вратат. 

Минаа години. Нашите излегувања се заменија со темели за куќа, нашите летни одмори со нејзините ѕидови, мојот сакан се претвори во мајстор кој работи по цел ден на жешкото сонце за да се прибере  и заспие кога сите наши врсници излегуваа. И така уште неколку лета. Кавги, многу солзи и недоразбирања, болка која сеуште пече.

***

Еве не сега заедно.Сеуште сме млади ама не сме исти и не сме повеќе сами. Имаме и едно мало сонце кое секој ден ни  ја грее душата. Не сакам веќе да одам на одмор, не, не сакам да купувам нови чевли и оваа зима ќе ме топли стариот капут. Сакам само да отидеме и да ја создадеме топлината во нашето гнездо. За нас. За нашето дете...За нашата птица оттука да летне по светот.