|      
Сакаш да се откажеш?
Пред да ја потврдиш својата одлука, запознај се со последиците од таа одлука.
Доколку го потврдиш своето откажување, на твојот комјутер ќе наместиме cookie, кој ќе ни овозможи, во текот на натпреварот (14.03 - 18.03.2016) при посета на порталот да те препознаеме и да овозможиме слободно користење на порталот, без прикажување сликички, односно контролор на играта од десна страна на екранот.

Истовремено ќе бидат одземени сите собрани поени. За жал, со откажувањето, губиш и право на награди.

Дали се уште сакаш да се откажеш?
Рингераја.мк користи "колачиња" за обезбедување подобро корисничко искуство, следење на посетеноста и приказ на огласи. Поставките за прифаќање на колачињата ги прилагодувате во вашиот пребарувач.
Со продолжување на користењето на сајтот се смета дека се согласувате со користење на колачињата за наведените цели. За продолжување кликнете “Во ред”.   Дознајте повеќе.
Мојата приказна за доењето
Автор: Andrijana Siskoska | 1.8.2020
Јас сум мајка на две деца, две години и три месеци и седум месечно бебе.Со првото дете доењето беше доста тешко во првите 4 месеци. Користев пумпа и давав од шприц првите две недели бидејќи бебето немаше сила да цица. Користев силиконски брадавици ама сепак одеше тешко. Дење ноќе доев и се одмолзував секој ден. Пупките ми беа разранети и болеше ужасно многу. Ме спаси кремата Пурелан од Медела (не е реклама ова е мое лично искуство). Доев и плачев скоро цел месец, ама во ниту еден момент не планирав да се откажам. Се молзев шест месеци и давав навечер од шише измолзено млеко бидејќи бебето спиеше и не се будеше да цица. И покрај толкава упорност бебето само се одби на 7 месеци🙁 Не можам да разберам уште зошто...Кога дојде на ред второто дете си реков супер, немам мака имам пупки лесно ќе е, ама не беше така. Бебето слабо цицаше и пак се молзев за да зголемам лактација. Фала богу за две недели почна да си цица убаво и да напредува. На шест месеци извади запче и од нервоза ми ги кинеше пупките🙈 Ужасно чувство, да не се лажеме, 😀 ама пак во ниту еден момент не помислив да прекинам. Пурелан пак ми помогна премногу. Бебе уште цица и каса ама ќе се доиме уште многу долго се надевам😀
Секоја жртва е за доброто на бебето, така знаеш дека си мајка. Најбитното е да го правиш тоа од љубов, а не со сила зошто така треба. Само на тој начин ти ке бидеш среќна, а со тоа и самото бебе ке ја почувствува таа енергија. Не знам дали е мојата приказна инспиративна меѓутоа сакав да споделам, па ако можам и да помогнам на некоја мајка 😀 Секое добро.




Ти се допаѓа приказната? Кликни "Like" и додај свој коментар





Анкета

Што да дознаете.
пеперутка16

Кога би носеле тројки, што би направиле?