|      
Сакаш да се откажеш?
Пред да ја потврдиш својата одлука, запознај се со последиците од таа одлука.
Доколку го потврдиш своето откажување, на твојот комјутер ќе наместиме cookie, кој ќе ни овозможи, во текот на натпреварот (14.03 - 18.03.2016) при посета на порталот да те препознаеме и да овозможиме слободно користење на порталот, без прикажување сликички, односно контролор на играта од десна страна на екранот.

Истовремено ќе бидат одземени сите собрани поени. За жал, со откажувањето, губиш и право на награди.

Дали се уште сакаш да се откажеш?
Рингераја.мк користи "колачиња" за обезбедување подобро корисничко искуство, следење на посетеноста и приказ на огласи. Поставките за прифаќање на колачињата ги прилагодувате во вашиот пребарувач.
Со продолжување на користењето на сајтот се смета дека се согласувате со користење на колачињата за наведените цели. За продолжување кликнете “Во ред”.   Дознајте повеќе.
Доењето како процес потежок од самото породување
Автор: Симона Танушевска | 1.8.2020
Прво доење
Кога останав бремена бев прилично млада, 20 год. Сонот ми беше да одам до крај и да се породам спонтано, но посакуваното некогаш едноставно не е возможно, така по 2 дена обиди за спонтано породување, одлучија да биде царски рез и така го родив мојот прв син на 21 год. Kако млада мајка неискусна, упорна бев за моето новородено бебе да го добие најдоброто, а тоа е мајчиното млеко. Морам да напоменам дека огромна поддршка имав од мојата мајка, која цело време беше до мене. Никогаш немав помислено дека на моето дете "не му е доволно" моето млеко и дали е "хранливо", според мене не постои недоволно и нехранливо млеко. Имавме доста падови и искушенија, но со упорност сè се реши, никогаш не ни помислив, а не паk да купам адаптирано млеко. Синчето си напредуваше одлично по 1 кгр. до 1 ипол кгр. на месец. До 6-ти месец бевме на ексклузивно доење, а откако воведовме цврста храна не му беше баш омилена, послатко му беше "цицето" на мама. Така се доевме до 17 ипол месеци, кога веќе решив дека е време да се одбиеме. Тоа беа доста тешки моменти, тој плаче во едната соба со мајка ми, а јас во другата соба плачам. И тука имаше доста искушенија за да се премислам, но повторно упорноста победи. Упорност само треба, како за почеток на тој процес, така и за завршување.

Второ доење
Кога останав бремена со второто, мојот прв син беше 2 год. овој пат породувањето тргна малку на лошо, па завршив со итен царски рез. Фала му на Бог сè заврши добро, но поради тешкото породување морав да примам антибиотик и бебето не смееше да цица. Овој пат имав главоболки и повраќање од спиналната (кој почувствувал знае за што зборувам) и неподносливи болки. Многу ми беше тешко кога го слушав како плаче и тоа дури со солзи, пред 3 часа од последната храна, а не смеам да му дадам од мене. 3 дена примав антибиотик и веќе кога заврши, почна само да ми надоаѓа млекото, многу ми беше криво што колострумот веќе се изгуби, но тоа е што е, го започнавме процесот доење. Откако си отидовме дома главата не престана да ме боли, ме болеше 1 недела, но и мојата упорност не престана. Повторно мајка ми беше таа што најмногу ме поддржуваше цело време. Таа ќе го даде штом заплаче, ќе го држи да подждригне, а јас само лежев и глава не можев да помрднам. Повторно на адаптирано не ни помислив си продолживме само со доење и ништо, и покрај доста "паметувања" од страна, јас си го слушав само моето бебенце и неговата потреба, а тоа беше доење и гушкање. Исто до кај 6-ти месец бевме само на ексклузивно доење, потоа започнавме со цврста храна, ама сепак млекцето на мама беше најслатко. Кога наполни веќе 1 годинка, тргна во градинка, но доењето не престана, цицаше сабајле пред тргнување, а откако ќе се вратевме дома одма право ме носеше на кревет и ќе се намести за да цица. Така се доевме нешто повеќе од 1 год. кога веќе решивме да ставивме крај на ова патешествие кое траеше цели 2 години и 1 месец.
Совет! Секогаш слушајте ги потребите на вашето новороденче, за успешно доење потребни се само мајката и бебето. Што ако паметуваат од страна кога тие истите не му даваат на бебето храна, мајката е таа што му дава. Природата не создала такви. Поддршка до сите што се упорни во тоа што го сакаат најдобро за своите чеда, а тоа е мајчиното млеко кое е незаменливо.




Ти се допаѓа приказната? Кликни "Like" и додај свој коментар





Анкета

Што да дознаете.
пеперутка16

Кога би носеле тројки, што би направиле?