Џесика
|
Овој проблем го достигна врвот кај нас, а резултира со тоа што си го одрав грлото од неконтролирано викање, од неможност да се објаснам, бедоксин па и диазепам да пијам за да се смирам, не од нападите на бес, туку од траумите што ги има после тоа...
Значи се мислев дали да пишам во темата „разбери се од збор“, „Емоции кај децата“ или оваа, и се решив за тука. Последниве 2 недели од кога почнавме со висока Т, инјекции, облоги, нормално, следеше и тинтрање и мазење и угодување, ама Борјан и тоа како си го искористи периодот за да ми ја расплаче мамицата. Секој ден по сто пати извољева. Сега се научил од навика секој ден да доаѓа татко му да не носи на инјекции, па од кревет одма почнува да плаче и да вика „ајде, одиме кола, тато“. Пробав да му објаснам дека тато е на работа и кога ќе дојде ќе одиме да шетаме, и во истиот момент, побеснува, се мава од земја, ме влече, и не дозволува да му објаснам, не ни можам да го надвикам (пошто нели засипната сум од викање  ) Урлаше едно 25 минути, а јас душа немав од страв дека ќе зајде или дека глас ќе снема, да не спомнувам дека звучи како да го дерам. Деновиве доаѓав во ситуација да плачам од него, од каење што не можам да издржам и го заплескувам (не дека ќе прекине) Не ми паѓа на памет да му удоволам на неговите неразумни желби, не знам како да го скратам тоа драњето, во моментот изгледа страшно, агресивно, неконтролирано... Исто се случува и со НОДИ, цел ден сака да го гледа, и хитерично плаче ако го исклучиме двд-то (ова исто од Т остана лигавешка)
Пропратно со тоа се појави и понемирен сон, плачење, „Пушти го Ноди“, „ајде да шетаме“ значи сето тоа што го бара преку ден, во спиење го плаче... матичниот ни рече дека е можно да е преемотивен и дека треба да се консултираме со психолог за неговите реакции... претерани се, одма негодува со плачење, дури претерано, само да му кажам за нешто НЕ, одма почнува да цвили како маче....
_____________________________
Жената по природа е АНГЕЛ, но ако и ги скршат крилата таа лесно ќе научи да лета на метла!!!
(Одговор на членот Весна)
|
Рингераја.мк користи "колачиња" за обезбедување подобро корисничко искуство, следење на посетеноста и приказ на огласи. Поставките за прифаќање на колачињата ги прилагодувате во вашиот пребарувач.
Дознајте повеќе.
Испечати
И ние имаме такви заебани моменти, некогаш кога е многу тврдоглав го оставам 5-10 мин бос, и после го пипнувам и испаничено викам „ИИИИ колку ти се ладни нозете!!! Бргу чорапчиња!!!“ И некако посериозно го сфаќа, се дур се натегаме, упорно си држат до своето. Некогаш од старт остро ако реагирам дека не смее да е бос, прифаќа, некогаш со убаво му објаснувам дека еве и мама и тато носат чорапчиња и дека е ладно... абе секако ќе пробам, и мајмун се правам, го залажувам само да поминеме без трзавици. Аман!!!
