Hopeful RR
|
Девојки, не знам како да ве охрабрам и да ви го пренесам чувствово дека штом мене ми се случи, ќе ви се случи на сите. Не дека сум најголема патологија или не знам каков случај, но мислам дека баш напротив - со дијагноза на идиопатски стерилитет, кај што нема проблем и не знаеш ни кај да се свртиш, ни на што да се насочиш, многу беше тешко да се задржи позитивен став и оптимизам.
Често пати со мм си викавме - барем да имавме некаков проблем, па да знаеме што да лечиме, вака се супер, сите овци на број, а не фаќа. И кај мене беше исто - колку повеќе трудници гледав околу мене, посебно од оние пукни-залепи, толку повеќе ми се запечатуваше фактот дека сум дел од оној мал процент на патолошки случаи, за кои ни медицината нема одговор. За нас ова стана тешко искушение дури и за врската, па почнавме да се преиспитуваме дали воопшто сме добри еден за друг, да не треба да бидеме со други луѓе, да не сака универзумот да ни каже нешто, да не сме дел од дарвиновата еволуција па не треба да се размножуваме... свашта.
Освен медицинскиот аспект на ивф, мислам дека кај мене одигра улога моментот на предавање контрола. Отсекогаш сум била скептик, рационален човек кој сака да има објаснување за се, не сум верник, но исто како што најголемите научници стануваат религиозни, така и јас се сметам за спиритуално битие. И лично, и професионално, ме интересираат светските религиски комплекси, кои ги проучувам теоретски, критички, но и инутитивно. Баш во таа смисла, во периодот помеѓу инсеминациите имаше некој момент во кој осетив потреба од некоја повисока инстанца, потреба да префрлам доверба во нешто поголемо од мене. Не знам, како да прифатив дека не е се до мене. Јас треба да направам се што можам, никако да дигнам раце и да верувам на кого било, но откога ќе преземам се што можам, дека треба да оставам и мал простор за нешто плус, нешто на страна, за што можам само да замолам да помогне. Не знам како ќе ме сфатите, но тоа мене многу ми помогна.
Тој момент го имам се уште, затоа што точно е тоа дека стерилитетот се лечи, но не се заборава. Често пати со мм си викаме, ееееј колку имаме среќа, и колку изедовме додека дојдеме до овде. Нервозите и стресот не престануваат, само се заменуваат со друг тип нервози, и тоа што се уште ми помага во новите ситуции е вербата дека ете, иако не можам да влијаам на се, сепак ќе биде ок.
_____________________________
Обиди 2,5 години
HSG, HSC, отстранет септум, IUI x4, IVF успешно :)
2015 
|
Рингераја.мк користи "колачиња" за обезбедување подобро корисничко искуство, следење на посетеноста и приказ на огласи. Поставките за прифаќање на колачињата ги прилагодувате во вашиот пребарувач.
Дознајте повеќе.
Испечати
секој не ни треба за пријател.Вон тема но навистина ретко има вистински пријатели па како одат животните фази така многу се губат а се добиват нови поквалитетни
Бакнежот е генијален трик,дизајниран од страна на природата за да го запре зборувањето кога зборовите стануваат непотребни
Денес дознав за бременост за второ дете на моја роднина подалечна братучедка која живее во истата населба со мене и најтрагично е што мора да ја гледам секој ден 
Не знам како ќе го издржам ова, цел ден ми помина во плачење 
Колку и да си давам сила, надеж, да си ја барам утехата во мали нешта кои ме развеселуваат вакви вести ме рушат буквално, не можам да си дојдам на себе 
и мене ми е омилена позиција, и до 3-4 месец од бременост, се спие така без проблем. После се контролира потсвесно, или не се спие - како јас сега, што си дежурам по цели ноќи, но тоа се веќе слатки маки, не се жалам. 
