Татко постпородилна депресија

/11 /11

Истражувањата покажуваат дека до 1 од 10 татковци искусуваат симптоми на постпородилна депресија – чувство на исцрпеност, безвредност, раздразливост, повлекување или губење интерес за секојдневните активности.

Постпородилната депресија кај татковците не изгледа секогаш како тага.

Наместо солзи, често се појавува како раздразливост, дистанцирање или губење интерес. Најчесто се појавува не веднаш по породувањето, туку меѓу 3-тиот и 6-тиот месец – токму кога околината веќе претпоставува дека „с? е во ред“.

За многу татковци, PPD може да изгледа вака:

-        Раздразливост: Сè побрзо „експлодираат“ дури и за ситници што порано ги игнорирале.

-        Исцрпеност: Имаат чувство на замор што не поминува, без разлика колку одмараат.

-        Исклученост: Како да се присутни, но не и вклучени дури ни кога се со семејството.

-        Избегнување: Бегање во работа, телефони или тишина само да избегнат соочување.

-        Ризично однесување: Консумираат повеќе алкохол, имаат пориви за конфликт или непотребни ризици.

Тие се справуваат со некои тешки работи што може да доведат до постпородилна депресија:

Финансиски товар: Бебињата се благослов, но и сметка без крај. Пелени, облека, колички – списокот расте побрзо од платата.

Притисокот да бидеш “силен”: Да се биде столб за семејството звучи убаво, но што кога самиот столб попушта од замор?

Партнерски предизвици: Интимноста се претвора во логистика. Разговорите во романса исчезнуваат зад плачот од бебешки монитор.

Чувство на осаменост: Мајката и бебето се нераскинлива единица. А каде си ти? Малку на страна.

Општествени маски: Мажите „не се жалат“, „се снаоѓаат“ и „држат сè под контрола“. Но... дури и каменот пука под доволно притисок. А татковците, тие менуваат пелени во 2 по полноќ.

Стресот не избира пол. Ни статус. Ни улога.

Можеби татковците немаат хормони како естроген и прогестерон што се вртат во круг,
но кортизолот – хормонот на стрес – не ги заобиколува. Комбинирајте го тоа со лишување од сон, бебе што плаче, сопруга под стрес и притисок да дознаете каков родител сакаат да бидат, и имате рецепт за ППД.

Што можеме да направиме за тоа?

Понекогаш промените не се гледаат веднаш. Ако твојот партнер е повлечен, често нервозен или едноставно „не е свој“, тоа не значи дека е лош татко, туку можеби се бори во тишина.

Татковците исто така се соочуваат со постпородилни емоции. Само поретко зборуваат за нив. Затоа поттикни разговор, без осуда, со емпатија.

Понекогаш зборувањето помага. Но, кога мислите не се смируваат и телото е постојано во аларм, можеби е време да се размисли и за други решенија. И тоа е во ред. Лековите не се знак на слабост, туку чекор кон рамнотежа.

Исто така, дели го товарот. Никој не треба сам да носи сè. Поделени обврски = полесно секојдневие. Било да е станувањето во 3 наутро, миењето садови или носењето пелени, тимската работа прави чуда.

Родителството е предизвик за мајките и татковците. Препознавањето низ што можеби поминува вашиот партнер е голем чекор кон меѓусебната поддршка.