Сакаш да се откажеш? Пред да ја потврдиш својата одлука, запознај се со последиците од таа одлука.
Доколку го потврдиш своето откажување, на твојот комјутер ќе наместиме cookie, кој ќе ни овозможи, во текот на натпреварот (14.03 - 18.03.2016) при посета на порталот да те препознаеме и да овозможиме слободно користење на порталот, без прикажување сликички, односно контролор на играта од десна страна на екранот.
Истовремено ќе бидат одземени сите собрани поени. За жал, со откажувањето, губиш и право на награди.
Рингераја.мк користи "колачиња" за обезбедување подобро корисничко искуство, следење на посетеноста и приказ на огласи. Поставките за прифаќање на колачињата ги прилагодувате во вашиот пребарувач. Со продолжување на користењето на сајтот се смета дека се согласувате со користење на колачињата за наведените цели. За продолжување кликнете “Во ред”.
Дознајте повеќе.
RE: Живот во заедница - привилегија или "... 7.11.2012 14:10:14
penelopa
За мене животот во заедница би бил хендикеп ( веќе другите објасниле зошто- различни генерации, карактери, навики итд.) Едноставно таков човек сум и добро е што уште од самиот почеток живееме сами можеби и затоа не сме имале некоја поголема расправија со родителите на маж ми.
_____________________________
"When planning for a year, plant corn. When planning for a decade, plant trees. When planning for life, train and educate people."- Kuan Tzu
RE: Живот во заедница - привилегија или "... 7.11.2012 14:14:21
anaana
ИЗВОРНА ПОРАКА: klara.
Ние живееме сами и се сами правиме- двајцата подеднакво, нема кој да го замени, тој ми е сопруг и тоа е негово место и улога не сакам никакво уфрлување од страна. Во некоја од другите теми сретнав едно вакво слично размислување (не знам точно од кој член) и во целост се согласувам.
sosema se slozuvam so ova. jas si go izbrav nego a ne negovata familija. megjutoa nie mora da pocneme sami da ziveeme i so ubavinite i so makata. posebno koga veke imame dete mora da svatime deka zivotot ne e ist. odenje na kafinja i sl. otsega si planirame se so deteto. i mnogu mi e ubavo sto ne sme vo zaednica bidejki sega si kupivme stan i odvaj cekam da pocneme da si go ureduvame kako sto si sakame. nema poubavo custvo od toa so soprugot da gledame raboti za vo nasiot stan. tolku vreme pominato pod kirija (cel fakultet, bidejki ne sum od skopje i posle toa na rabota) ne bi ziveela vo zaednica osven ako epten epten mooooram i nema drug izbor
RE: Живот во заедница - привилегија или "... 1.12.2012 10:56:11
zzaa
nie ziveme sami i super si se slozuvame a da ziveam vo zaednica neznam dali i 24 casa ke se istrpime poznavajki se samat sebe i za mene zivot vo zaednica e hendikep razlicni generaci razlicni uslovi
RE: Живот во заедница - привилегија или "... 15.4.2014 11:44:04
Mila mamicka
За мене животот во заедница е привилегија и тоа ГОЛЕМА. Можеби затоа што ептен ми се погодија свекор ми е свекрва ми. Живееме во куќа на два спрата, секој си има по еден спрат. Трошоците во домот ги подмируваме сите заеднички. Понекогаш има некои несогласувања на ставови (најмногу поради генерациските разлики) ама никогаш немало караници. Приватност имаме, кога сакаме да си бидеме сами со мм и син ми, едноставно си се качуваме горе и правиме што сакаме. Тие многу ретко, да не речам ич, ни досадуваат горе. Додека сме на работа со мм, тие го чуваат син ми, и тоа го чуваат така како што ние сме им кажале, а не по нивно. За се што се однесува на син ми, ние сме ги поставиле правилата и никогаш не ни противречат, за негово добро, мора да бидеме усогласени во воспитувањето. Кога ќе си дојдеме од работа, ручекот на маса, детето средено, и на нас ни останува да го поминеме времето заеднички во дружење и играње.
_____________________________
Најдобрата работа што еден татко може да ја направи за неговите деца, е да ја сака нивната мајка.
RE: Живот во заедница - привилегија или "... 15.4.2014 16:09:42
sonc90
offfff lele ova e epten za dvoumenje...jas bi rekla deka e pola-pola megjutoa za kogo kako...eve vo mojot slucaj,svekor mi i svekrva mi ne se cvekinja za mirisanje ama pa ne sum ni jas,sme se karale i znam deka ke se karame i ponatamu ama pa za sve mi se tuka...sto i da mi zatreba odma trcaat,od start im stavivme do znaenje deka ne sakame da ni se mesaat i toa ne go pravat,za privatnost si imam kluc na vrata od sobata i koga ne sum doma ili neso pravam (sex,se presoblakam,sakam da se setam po gaki) sobata e zaklucena...smetki plakame po pola sto na nas ni odgovara zs ziveeme od 250 eu mesecno...e sea nz kako ke bide otkako ke se rodi bebus zaso znam deka starite imaat tendencii da se praat mn pametni ama o tom potom...a i ni nie ne planirame cel zivot da bideme vaka,jas sum momentalno na fax,pa koga ke zavrsam i ke si najdam sigurna rabota planiram da si odime,t.e. da pocneme da se spremame za kupuvanje stan ili nz kukja (na kredit sekako) ali u sekoj slucaj ke se trgneme eden den zs sepak ne sme mali deca za da ziveeme so mama i tato do umiracka,baska sto utre den so Gospod napred ako mi dojde i jatrva vo kukja jas ne sakam zaedno da bideme(se znae od koja pricina) taka da ne bi rekla deka e privilegija ama pa da ne preteruvame,ne e ni hendikep...pozz
RE: Живот во заедница - привилегија или "... 15.4.2014 23:31:05
Defne90 RR
Па во мојот случај е хендикеп и тоа голем.Значи јас не живеам со свекор ми и свекрва ми во заедница туку живеам со мајка и и татко и на свеќи.Со свекрва ми и со свекор ми имаме навистина солиден однос,ги почитувам како родители на маж ми и до сега се немам скарано никогаш со нив.Е сега не дека понекогаш не ми паднало криво за нешто,ама се знае дека ко мајка никој не може да ти биде,може тоа било и само ситница,ама ете јас не сум и не ни планирам да обраќам внимание на тоа.Битно е дека навистина имам почит од нивна страна.Имаме живеено со нив само два три месеци додека да си го опремиме станот и толку.Плус тогаш се уште бев бремена и можам да кажам дека навистина беа добри со мене.Ама не би сакала да живеам во заедница со нив.Убаво ни е така на 10 минути ми се,рака на срце кога и да сум и рекла на свеќи да го причува М никогаш не ме одбила нема тука што да се зборува.Ама работата е што ние живееме во заедница со нејзините родители а тие се чувај боже.Значи секогаш се чувствувам како мало дете,секогаш имаат некој коментар за било што или поплака.Секогаш мора да им се правдаме каде ќе одиме,на маса да седнеш и да јадеш ќе почне да те прашува па зошто сега ова јадеш а не она.Па после зошто си го облекла тоа,па зошто така си потпишана на фб и милион други работи што мене ми пречат и те како и секој ден посакувам да не живееме во заедница со нив.Поголемото слегува долу кај нив и тие пак колку толку го гледаат ама тоа е затоа што не дозволија,потенцирам не дозволија да оди во градинка.Значи се однесуваат како мојот син да е нивни син и го воспитуваат по нивни терк.Е па не да ми е преку глава од таа тортура туку помислувам и да се исселам ако тоа не престане.Па така да според мене можеби и некогаш е привилегија,но само ако има разбирање колку толку и сепак тоа да бидат луѓе што ќе ти помогнат и нема секојдневно да те омаловажуваат и да те потсетуваат колку демек ти си зависен од нив што нема никаква врска.Така да сам и никој околу тебе па да си знаеш дека се што си постигнал и направил било само твое дело а не некој после да ти полни глава.Убаво е да се живее во ист град со бабите и дедовците,затоа што нели сепак потребуваат многу пати а во заедница никако.Не би сакала да ивеам во заедница ни со моите родители а не пак со други ама тоа е тоа,на крај она што не го сакаш тоа ти се паѓа.
_____________________________
Motherhood is a forever love story...Enjoy every minute and treasure it!
Рингераја.мк користи "колачиња" за обезбедување подобро корисничко искуство, следење на посетеноста и приказ на огласи. Поставките за прифаќање на колачињата ги прилагодувате во вашиот пребарувач.
Дознајте повеќе.
Испечати
