Пребирливоста со храната е еден од најчестите предизвици со кои се соочуваат родителите.

Многу родители се прашуваат: „Зошто моето дете јаде само одредени работи?“ или „Како да го натерам да проба нова храна?“

Но, вистината е дека пребирливоста е сосема нормална фаза од развојот на детето и има свои корени во биологијата, психологијата и околината.

Причини за пребирливост со храната

1. Природен развој и биологија
   Малите деца имаат многу почувствителни рецептори за вкус и мирис од возрасните. Горчливи или необични вкусови можат да предизвикаат одбивност, што е дел од нивниот природен механизам за заштита од потенцијално штетна храна.
2. Контрола и автономија
   Пребирливоста често се јавува како начин на детето да покаже независност и да контролира нешто во својот свет. Одбивањето на одредени јадења е форма на избор и самостојност.
3. Претходни негативни искуства
   Ако детето однапред имало непријатно искуство со одредена храна, на пример, нагло чувствувало горчлив вкус или се задушило, тоа може да создаде долговремен отпор кон таа храна.
4. Природни фази во развојот
   Пребирливоста е најчеста кај деца од 2 до 6 години. Во овој период тие учат што сакаат и што не сакаат, а вкусот се менува со растот и развојот.
5. Влијание на околината
   Родителите, сестрите, братчињата и врсниците имаат силно влијание. Ако детето гледа дека некој не јаде определена храна или постојано јаде нездрава храна, тоа може да го копира однесувањето.

Совети за справување со пребирливост

1. Постепено воведување на нови вкусови
   Не очекувајте детето веднаш да сака нов зеленчук или овошје. Понудете го повеќе пати, во мали количества и на различен начин: печено, варено, во смути.
2. Вклучете го детето во подготовка на храната
   Кога децата учествуваат во готвењето, тие се повеќе заинтересирани да пробаат од резултатот на својот труд.
3. Бидете пример
   Децата учат со имитација. Јадете разновидна и здрава храна и покажете задоволство од вкусот.
4. Избегнувајте принуда
   Присилувањето да јаде или награди и казни за јадење може да ја влоши пребирливоста и да создаде негативен однос кон храната.
5. Фокусирајте се на рутината
   Редовни оброци и ужинки помагаат детето да развие чувство на глад и ситост, а со тоа и природна желба за јадење.
6. Креативност и презентација
   Некогаш начинот на сервирање ја прави храната привлечна: шарени чинии, форми или смешни комбинации може да ги поттикнат децата да пробаат.

Кога пребирливоста е знак за внимание?

Пребирливоста е нормална, но ако детето: јаде многу ограничен број намирници, има забележителен пад на тежина или раст, покажува анксиозност или страв поврзан со храната, тогаш е важно да се консултирате со педијатар или нутриционист за да се избегнат здравствени проблеми.

Пребирливоста со храната е природен дел од развојот на детето и честопати се решава со трпение, повторување и креативен пристап. Најважно е да се создаде позитивна и мирна атмосфера околу оброците, без принуда или стрес, со цел детето да развие здрав однос кон храната.

Истражувајте, експериментирајте и одржувајте смирен пристап, со време пребирливоста често исчезнува сама по себе.