Кога се зборува за забременување, најчесто фокусот е насочен кон жената, нејзиното тело, нејзините хормони, нејзините емоции.

Но, што се случува со мажите во овој процес? Како тие го доживуваат патот до родителството? Иако не носат бебе во своето тело, мажите поминуваат низ силни емоционални, психолошки и дури физички промени кои честопати остануваат невидливи.

 

1. Од возбуда до страв, мешавина на емоции

Првата реакција кај повеќето идни татковци е радост и возбуда. Но, по првичниот еуфоричен момент, доаѓаат прашањата:

• „Дали ќе бидам добар татко?“
• „Дали можам да обезбедам доволно за семејството?“
• „Дали сум подготвен за оваа одговорност?“

Овие мисли се нормални. Мажите се соочуваат со нови стравови и неизвесност, особено ако тоа е нивно прво дете. Тие сакаат да бидат потпора, но понекогаш се чувствуваат изгубено бидејќи не ја разбираат целосно женската перспектива.

 

2. Притисокот на улогата на „столб“ во семејството

Традиционалните норми често наметнуваат очекување дека мажот треба да биде главен обезбедувач и емоционална стабилност во семејството. Тоа знае да создаде притисок како:

• Финансиски стрес (трошоци за лекување, подготовки за бебето).
• Чувство на обврска да остане „силен“ дури и кога и самиот е вознемирен.

Оваа „невидлива тежина“ понекогаш ги тера мажите да ги потиснуваат емоциите, што може да води кон анксиозност или напнатост во врската.

 

3. Физички промени? И тоа се случува

Иако звучи изненадувачки, некои мажи доживуваат симпатички симптоми на бременост, феномен познат како „Кувад синдром“:

• Зголемување на телесната тежина.
• Гадење или проблеми со варење.
• Промени во расположението.

Овие симптоми се психосоматски. Настануваат како резултат на силната емотивна поврзаност и стресот од новата улога.

 

4. Потреба за вклученост

Мажите кои активно учествуваат во процесот на бременост имаат подобро искуство и градат посилна врска со партнерката и идното дете. Некои начини на вклучување:

• Присуство на лекарски прегледи.
• Учество во избор на име, купување на опрема.
• Заедничко читање и информирање за родителство.

Ова не е само поддршка за жената. Тоа е градење на татковскиот идентитет уште пред бебето да се роди.

 

5. Страв од промената во врската

Многу мажи се прашуваат:

• „Дали ќе имаме време еден за друг?“
• „Дали ќе се промени нашата интимност?“

Овие грижи се природни. Важно е партнерите да комуницираат отворено за очекувањата, стравовите и да се потсетуваат дека и двајцата се во ист тим.

 

6. Како да им помогнеме на татковците?

• Слушнете ги, тие исто така имаат емоции кои заслужуваат простор.
• Вклучете ги во одлуките. Тоа ја зголемува нивната самодоверба.
• Споделувајте информации. Читајте заедно, гледајте едукативни видеа.
• Побарајте поддршка ако е потребно. Татковците исто така можат да имаат потреба од советување или група за поддршка.

 

Татковците не се само „набљудувачи“ во процесот на забременување. Тие се активни учесници, со свои стравови, радости и предизвици. Разбирањето на нивната перспектива и вклучувањето на мажите во секој чекор е клуч за посилно партнерство и здраво семејство.