Денес ве покануваме на едно мало патување не напред во иднината, туку назад во минатото.

Во времето кога сè беше поедноставно. Во деновите кога најголемата грижа ни беше дали ќе има сладолед по ручек, кога го чекавме времето после ручекот веднаш да истрчаме да си играме со другарите, кога тревата мирисаше на лето, а времето течеше побавно.

Се сеќавате ли на тој момент од детството кога се чувствувавте навистина среќни? Можеби беше првиот велосипед, можеби семејно патување, можеби мирисот на колачи во домот на баба. Тие мали мигови ја градат темелната радост во нас. Онаа што нè потсетува дека среќата не е нешто што се купува, туку нешто што се чувствува.

Со текот на годините, животот станува побрз, а мислите погласни. Но токму затоа вреди да застанеме и да се сетиме, што тогаш нè правеше вистински среќни? Многу често, одговорот е едноставен: љубов, внимание и време.

Денес бидете благодарни за тие спомени. Тие се доказ дека убавината на животот секогаш е тука, дури и кога не ја гледаме веднаш. И уште поважно тие ни покажуваат како повторно да ја пронајдеме среќата, во најмалите нешта околу нас.

Афирмација за денес:

„Го носам детето во себе со љубов и благодарност. Моето срце се сеќава на радоста и ја создава повторно секој ден.“

Ви посакуваме ден исполнет со топлина, спомени и насмевки што ја хранат душата. Некои делови од детството никогаш не исчезнуваат, тие само чекаат да ги разбудиме повторно.

Потсетете се како се сака, како се сонува и како се живее со цело срце.

Ваша Рингераја.