Со доаѓањето на есента, деновите стануваат помирни, а светлината посебно топла. Воздухот мириса на спокој, на нови почетоци и на нежна промена.

Тоа е време кога природата нè потсетува дека и ние, како дрвјата, треба понекогаш да ги оставиме старите лисја, мислите, грижите, непотребните тежини за да направиме место за ново.

Во брзината на секојдневието, често забораваме да дишеме. Но една тивка, рана вечерна прошетка може да биде најдобриот начин да се поврземе повторно со себе. Да ги слушнеме чекорите, да го почувствуваме свежиот воздух и да забележиме како сè околу нас се менува, тивко, но постојано.

Овие прошетки не се само физичко движење тие се мал ритуал на благодарност. За тоа што сме тука. Што можеме да гледаме, да дишеме, да чувствуваме. Есента ни покажува дека убавината не исчезнува кога нешто завршува таа само добива нова форма.

Денес потсетете се дека не мора да чекате совршен момент за мир. Тој момент може да биде токму овој некаде меѓу чекорот и здивот, меѓу светлото на зајдисонцето и тишината што ве обвива.

Афирмација за денес:
„Секој ден си дозволувам време за мир. Ја гледам убавината во промените и ја прифаќам со благодарност.“

Ви посакуваме ден исполнет со спокој и вечери што ќе ги дочекате со отворено срце. Есента е потсетник дека промените не секогаш носат тага, понекогаш ги носат најмирни бои кои го прават нашиот живор среќен.

Есента има многу да ви каже само треба да ја слушнете.

Ваша Рингераја.