Во денешно време често го замислуваме богатството како врата кон сe: слобода, удобност, успех. Но, зад блескавата фасада се крие прашањето: дали парите навистина можат да купат сe, особено нешто толку скроено и лич¬но како душевниот мир?

Финансиската сигурност без сомнение носи свој придонес. Полесно е да ги покриеш основните потреби, да имаш помал стрес од недостаток на финансии, да можеш да одбереш кока сакаш време за себе и за оние што ти значат.

Но, еден мудар цитат ни напомнува: „Парите не можат да купат душевен мир. Не можат да излечат скршени односи, ниту да создадат смисла во животот што нема таква.“ - Ричард (Рич) Девос.

Наравоучение: парите се моќна алатка, но не се цел сама по себе.

Каде лежи таа граница?

Границата се појавува таму каде што материјалното почнува да ни го диктира животот. Кога вниманието ни е насочено првенствено кон „колку имам“, многу лесно го губиме од вид она што не се купува, а тоа се спокојот,искрените односи со луѓето околу нас, чувството дека живееме за нешто поголемо од нас самите.

Tоа не значи дека парите се непотребни, туку дека нивната улога е услужна, а не доминантна. Да се има доволно е важно. Но, да се мисли дека повеќе пари автоматски значат повеќе мир, тоа е идеја што треба да ја преиспитаме.

Размисли за себе.

Дали твојата потрага по пари е само за удобност, или и за слобода, време, смисла?

Дали ги користиш парите како средство, а не како мерило на твојата вредност?

Што за тебе значи „душевен мир“ и дали твојата финансиска реалност ти помага да го постигнеш?

Парите можат да отворат многу врати (така сме слушале од деца), но тие не ги отвораат сите. Душевниот мир, вистинскиот спокој, често се гради во избори кои не се мерливи со пари, во времето што го посветуваш на луѓето кои ти значат, во мирот што го имаш кога си сам и кога животот не е ставен на максимална брзина.

Затоа да бидеме благодарни за она што можат да го направат парите и мудри за она што не можат. Да не заборавиме дека мирниот сон, парите не можат да го купат.