Растењето во дом каде правилата се строги, а емоциите ретко се изразуваат, остава длабоки траги врз личноста на детето.

За некои тоа значи дисциплина и јасни граници, но за други, чувство на страв, несигурност или тешкотии во градење на блиски односи.

Како изгледа детството со строги и емотивно затворени родители?

• Недостаток на топлина. Детето ретко добива прегратка, охрабрувачки збор или емотивна потврда.
• Страв од грешки. Наместо грешката да се гледа како начин на учење, таа често предизвикува критика или казна.
• Постојана самоконтрола. Детето учи да ги крие своите чувства за да избегне конфликт или разочарување.
• Високи очекувања. Растењето со перманентен притисок да се биде „совршен“ може да доведе до анксиозност и ниска самодоверба.

Долгорочни последици

• Потешкотии во изразување љубов и нежност во зрелите години.
• Склоност кон перфекционизам и страв од неуспех.
• Внатрешен конфликт помеѓу желбата за прифаќање и стравот од одбивање.

Како може да се надмине ова искуство?

1. Препознавање на моделот. Првиот чекор е да се сфати дека строгиот и емотивно затворен однос не е вина на детето, туку начин на воспитување.
2. Работа на емоционална свесност. Учете да ги препознавате и изразувате сопствените чувства, дури и кога тоа не е лесно.
3. Побарај поддршка. Разговор со пријатели, партнер или психотерапевт може да помогне да се изградат поздрави модели на односи.
4. Создавање различна иднина. Родителите кои биле воспитани строго често се стремат своите деца да ги растат со повеќе топлина и разбирањe. Tоа е можност за прекин на циклусот.

Да се биде дете на строги, емотивно затворени родители е предизвик, но не и животна пресуда. Со свесност, поддршка и лична работа, можно е да се изградат здрави односи и да се научи дека љубовта не е слабост, туку најголема сила.