Кога се зборува за новороденчиња, фокусот речиси секогаш паѓа на мајката: нејзиното тело, нејзината исцрпеност, нејзиниот инстинкт. И сосема оправдано. Но, зад неа стои и едно често премолчано присуство: таткото.

Во првите месеци по раѓањето, татковците доживуваат промени кои не се физички, но се длабоки, емоционални и тивко трансформативни.

Улогата на таткото е повеќе од „помошник“

Современиот татко не е спореден играч. Тој е родител во полна смисла на зборот, со обврски, чувства и одговорности. Од менување пелени и ноќни будења, до смирување на плач и присуство на првите лекарски контроли, татковците сè повеќе се вклучуваат од самиот почеток.

Некои од клучните улоги што ги имаат во првите месеци:

• Поддршка за партнерката во постпородилниот период
• Вклучување во хранење (особено со издоено млеко или формула)
• Создавање врска со бебето преку кожа-на-кожа контакт
• Остварување на емоционална поврзаност со бебето преку допир, глас и време

Како се чувствуваат татковците?

Емоциите се сложени и често контрадикторни. Некои од најчестите чувства што ги доживуваат се:

• Голема љубов и нежност. За прв пат чувствуваат безусловна поврзаност
• Несигурност. Се прашуваат: Дали правам доволно? Дали сум „доволен“?
• Запоставеност. Фокусот е на бебето и мајката, а татковците понекогаш се чувствуваат „вишок“
• Гордост. Гордост што се родители, што се дел од нешто поголемо
• Страв и одговорност. „Сега сум нечие сигурно место“, мисла што може да плаши, но и да зајакнува

Еднаква поврзаност постои, само треба време

Важно е да се разбере дека врската татко-дете не мора да се роди веднаш, и тоа е во ред. За некои татковци, таа се гради со време, преку мали секојдневни моменти, заспивање во нивната прегратка, првото насмевнување, рацето што ги бараат во ноќта.

Мајчинството е инстинкт. Татковството е свесен избор што секојдневно се потврдува.

Менталното здравје на татковците е тема што ретко се отвора

Постпородилната депресија кај татковци постои, иако поретко се зборува за тоа. Промената на животниот ритам, притисокот да се биде „столбот“, финансиските грижи, губењето на време за себе, сето тоа може да остави психолошки последици. Поддршката, разговорот и нормализирањето на емоциите се клучни.

Бидете тука

Бебето нема да запомни колку сте биле совршен. Ќе запомни дека сте биле тука. Со вашите раце, глас, смиреност и љубов.

Татковството не е резервна позиција, тоа е целосна, важна улога. Не мора да знаете сè, доволно е да сакате да бидете таму. И тоа веќе ве прави токму тој татко што треба да сте.