Кратки поучни приказни за подобро отсликување на целите на проектот Прегратка на дар

Беше зимска ноќ во шумата. Дуваше ладно ветре и снежеше ситен снег. Сите животни се прибраа во своите засолништа, врапчињата во нивните гнезда, зајаците во своите јами, верверичките се сокрија во дупките на стеблата, мечката и волкот во своите пештери, а лисицата се скри во отворот под една карпа. На гранката стоеја само две убави птици, изложени на зимскиот студ.

- Каде да одиме ние? – праша едната птица, каде да се скриеме од зимскиот студ.

- Не можам да летам, одговори другата, крилјата ми се здрвиле од овој страшен студ.

- Ќе смрзнеме тука, рече другата, од нас нема да остане ниту дел. Наутро во еден залак ќе не не лапне волкот смел.

- Дојди до мене и не плаши се. Јас ќе те стоплам во прегратката своја. Љубовта велат е посилна од најсилниот студ! Ништо не ни може белата зима, толку топла љубов во нас има.

Кога месечината ги слушна двете птици колку убаво зборат, светна најсилно што може да ги затопли и таа. Така сплотени во едно, во прегратка цврста, заспаа двете птици на гранката од снег бела. Зимата не им може ништо бидејќи нив ги грее љубовта врела.

Заклучок од приказната:  Со љубов може да се победи и најсилниот студ. Прегратката грее повеќе од најтоплото ќебе.