Во свет каде сите некаде трчаат, се докажуваат, се споредуваат и премногу често се критикуваат, љубовта кон себе е револуционерен чин. Не е луксуз, не е каприц. Тоа е основа. Темел. Почеток на сe друго.

1. Самољубието не е егоизам – тоа е здрав однос кон себе

Да се сакаш себе не значи да мислиш дека си поважен од другите. Тоа значи дека си свесен за својата вредност. Љубовта кон себе е начинот на кој му кажуваш на светот: „Јас заслужувам грижа, мир и почит.“ А кога ќе го научиш тоа за себе, полесно го нудиш и на другите.

2. Од начинот на кој се гледаш себе – зависи сè

Како мислиш за себе, така ги градиш своите односи, така се справуваш со критика, неуспех и избори. Ако внатрешниот глас секогаш ти шепоти „не вредиш“, ќе живееш како да е тоа вистина. Но ако научиш да се гледаш со топлина и разбирање, ќе почнеш да живееш од место на смело, а не со страв.

3. Самољубието гради отпорност

Ќе има денови кога сè ќе се руши. Ќе има луѓе што ќе те потценат. Ќе има работи што нема да одат според план. Но љубовта кон себе е оној внатрешен глас што шепоти: „И ова ќе помине. Ти си повеќе од овој момент.“ Тоа е твојот внатрешен штит.

4. Од тебе почнува сè што даваш

Не можеш да даваш љубов, разбирање или мир, ако не си ги дал прво на себе. Како чаша што ја полниш, ако е празна, нема што да истуриш. Само кога си полн со своја љубов, можеш да љубиш вистински, без очајна потреба за потврда.

5. Како да почнеш?

• Гледај се со љубезност, не со осуда.
• Прекини го внатрешниот дијалог што те омаловажува.
• Прости си за грешките – растеш, учиш, не си совршен.
• Опкружи се со луѓе што те потсетуваат кој си, а не кој не си.
• Направи простор за себе – дај си време, енергија, внимание.

Љубовта кон себе не е цел – тоа е патека.

Понекогаш ќе се изгубиш, понекогаш ќе се заборавиш. Но секогаш можеш да се вратиш кај себе. И тоа е најважниот дом што ќе го имаш некогаш.