Dilina -> RE: Односот на луѓето кон бремените жени (28.5.2014 9:32:59)
|
ИЗВОРНА ПОРАКА: M*O*N*A бидејки неможам да поминам и да се наведнувам заради стомакот, тесно е и има шипка на која можам да се повредам. И покрај се, Госпожата не ме пушти да седнам[sm=zmeden.gif] си останав да си стојам додека не се ослободи друго место. Немора да нагласувам и дека сите од околу што го слушаа муабетот, ниту нешто рекоа ниту пак се понудија они да станат.. Ужас Мона, неме ми се случи истото и тоа два пати и незнам дали да се смеам или да плачам.... Патувајки секој ден со автобусиве се и сешто ми се случува... има човечни луѓе кои ми стануваат и јас се чуствувам многу убаво по малце и незгодно во таква ситуација, сошто сум мн млада, до вчера јас станував денес они ми стануваат [sm=smiley1.gif] Ама како што има безобразни и бесчуствителни "луѓе" цел живот толку немам сретнато... Во пензионерски ден, пред работа се качив во 5ка да одам до Авицена за крвна слика... иииии пошто имаше гужва, ми беше лошо и ми се темнеше уште од сабајле седнав на местово за инвалиди, а и немаше празни места како и да е, морав таму да седнам, еве ти го еден се качува и наместо на празното седиште тол ми се лупна НА СТОМАК а јас во 7ми месец и доста ми се гледаше стомакот.... кога рипнав нервозна леле луѓе ми се сттемни пред очи, а па еден безобразен до него уште ми се развика дека он бил стар требало да седне.... Ниту извини ниту опрости, си станав и си се симнав на следна станица со полни очи солзи, толку бев напната шо почнав и да се мрсулавам..... ама и повеќе од страв луѓе, се извадив од памет тој ден.......
|
|
|
|