„Мамо, гладен сум!“„Само што вечеравме!“„Да, ама сега сакам нешто слатко… или солено… или што било!“

Ако вашето дете од 5 до 8 години постојано бара храна, дури и кога неодамна јадело, не сте единствен случај. Но пред да се загрижите дека нешто „не е во ред“, вреди да се истражи: дали се работи за вистинска глад или нешто друго?

1. Глад или досада?

Многу деца не јадат затоа што се гладни, туку затоа што им е здодевно. Јадењето станува забава, утеха или навика. Погледнете кога бара храна:

-        По долг период пред екран. Кога децата поминуваат многу време пред телевизор, телефон или таблет, нивната способност да ги препознаат сигналите за глад или ситост се намалува. Јадењето во тие моменти често е автоматско, раката оди кон грицки без вистинска потреба.

Совет: Ограничете јадење пред екрани и воведете јасни оброци во одредени времиња.

-        Кога нема што да прави. Досадата често ги тера децата да грицкаат само за да се занимаваат со нешто. Храната станува начин на запоседнување, не задоволување на глад.

Совет: Наместо ужинка, понудете активност – игра, книга, разговор или креативна задача.

-        Кога е лошо расположено. Некои деца (а и возрасни) користат храната како емотивна утеха – кога се тажни, вознемирени или нервозни. Ова може да доведе до развој на емоционално прејадување.

Совет: Наместо храна, помогнете му да изрази што чувствува преку: разговор, прегратка, игра или креативност.

 

2. Прегледајте ја структурата на оброците

Децата на оваа возраст имаат мали стомаци, но сепак им треба здрава структура:

• 3 главни оброци + 2 ужинки
• Балансирани оброци со: јаглехидрати, протеини, масти и растителни влакна
• Вода, не сок секојпат

Ако појадокот е сладок, сиромашен со протеини (пример – само кроасан), можно е детето да бара нешто ново за јадење веќе по 45 минути.

 

3. Поставете граници на смирен начин

Не мора да викате или строго забранувате. Кажете само:
- „Следната ужинка е во 16:30, сега можеме да играме нешто заедно.“
- „Можеш да избираш: јаболко или банана. Што ќе биде?“
Овие реченици поставуваат структура, а сепак му даваат на детето чувство на избор и контрола.

 

4. Храната не е награда или казна

Ако храната ја користите како утеха („немој да плачеш, ќе ти дадам чоколадо“) или награда („ако бидеш добар, ќе добиеш сладолед“), несвесно го учите дека храната има емоционална функција, што може да води до прејадување или зависност од храна во подоцнежниот живот.

 

5. Проверете: расте ли вашето дете брзо?

Во некои фази, децата имаат периоди на засилен раст, кога апетитот навистина се зголемува. Ако детето напредува нормално по висина и тежина, има енергија и добар сон – можеби тоа е едноставно фаза.

 

6. Водете дневник на оброци и расположение

Неколку дена запишувајте кога бара храна, што јаде, и какво е неговото расположение. Може да се појави образец: дали е глад, стрес, досада или имитација (бидејќи некој друг грицка нешто)?

 

Запомнете, целта не е да го контролирате детето, туку да го научите да се слуша себе си.

Со време, детето учи да ги разликува сигналите на телото. А вие, како родител, му помагате да го направи тоа со поддршка и пример.