Играчките не се „само нешто да го заангажира вашето дете додека готвите“. За детето, играчката е првиот пријател, првиот учител и првиот облик на светот што го истражува.

Играчките се алатки преку кои децата учат, растат, се поврзуваат – и да, понекогаш ги „јадат“.

1. Играчките како мост кон светот

Преку играчките, децата развиваат моторика, логика, говор, фантазија и емоции. Една едноставна коцка може да биде автомобил, куќа, хеликоптер, а следната минута – сендвич. Во светот на детето, сè е можно, а играчката е алатката за таа магија.

2. Возраста е важна – не секоја играчка е за секое дете

Играчките мора да бидат соодветни за возраста и развојниот стадиум. Светлечки, звучни и меки играчки се совршени за новороденчиња, додека за дете од 3 години, тоа е времето за сложувалки, улоги и фантастични сценарија со кукли или коли. Премногу стимулативни или „возрасни“ играчки можат да ја фрустрираат или збунат детската психа.

3. Помалку е повеќе

Децата не требаат куп играчки, тие бараат време, внимание и простор. Премногу играчки можат да ја намалат способноста на детето да се фокусира и да избере. Понекогаш, една дрвена коцка е повредна од десет електронски колички.

4. Играчката како огледало на емоциите

Начинот на кој децата играат кажува многу за нивните внатрешни чувства. Ако куклата денес „плаче затоа што мама ја оставила“, можеби тоа е рефлексија на нешто што детето го чувствува, но не може да го каже. Затоа, следете ја играта, таму често живее детската вистина.

5. Родителот како соиграч

Највредната играчка што може да ја има едно дете е родител што ќе седне на подот и ќе рече: „Ајде, играј со мене.“ Времето што го поминуваме во игра не е изгубено, тоа е вложување во доверба, поврзаност и детска самодоверба.

Играчките се алатки, но љубовта, вниманието и заедничката игра се магијата.

Не е важно дали играчката е од маркет или рачно изработена. Важно е како детето ја користи, и уште поважно – со кого ја дели.