majka na eva
|
веројатно дека се ќе се среди ,кога ќе порасне ева ќе биде полесно но до тогаш?сега има 11месеци,а јас 22години и уште млада немам живци.а што понатака?можеби секојдневието ме направи ваква,секој ден се едно исто.премногу домашни обврски,дете,се омажив млада,се затворив дома,само со комшиките на кафе,не излегуваме никаде со мм,се караме,никој не ми помага околу детето,секој си брка работа,а јас дома и готвење и миење,чистење,перење,пеглање...и што ли уште не,и дете да нахраниш,па нему да му зготвиш посебно,да го преслечеш,да го успиеш...се сама.натаму наваму и на крај пак не можам на никого да погодам
ИЗВОРНА ПОРАКА: Barbicki2
majka na eva,neznam deteto kolkavo ti e,ama jas do pred skoro edna godina bev takva,i uste me fakaat nekoi krizi,a decata sega ke mi pravat 4 i 3 godini. I jas taka pagav vo ocaj,depresija,placev,nervozna,mnogu obvrski doma,deca,nemav vreme za mene,a baska sto sum po cel den doma zatvorena,ne odam na rabota. Skroz te razbiram,mislam poveketo majki niz toa pominuvaat. Se karav sekoj den so mm,se me nervirase,a sega decata potporasnaa mn e polesno,ke vidis,ne se sekiraj,ke pomine.
|
Рингераја.мк користи "колачиња" за обезбедување подобро корисничко искуство, следење на посетеноста и приказ на огласи. Поставките за прифаќање на колачињата ги прилагодувате во вашиот пребарувач.
Дознајте повеќе.
Испечати
.jpg){kind=small}
постојано ми доаѓа да плачам
.не дај Боже ама какво време е се е можно
.навистина не знам како да си помогнам.дали да посетам лекар или пак да си купам некои лекарства за смирување на природна база што се земаат без рецепта.кој е вашиот совет?и колку често ви се случува вам да бидете во некоја ваква слична состојба,и како постапувате?доколку некој е информиран малку повеќе во областа психологија/психијатрија нека објасни...
.и јас баш за тоа си размислував кога ќе си дојде од работа да разговараме и да средиме па што биде нека биде.со плачење ништо не се решава туку со разговор.па ќе видиме ќе има ли фајде или уште повеќе ќе ме надвладее депресијата
, и се чувствувам како во некој маѓепсан круг. Ме убива и грижата на совест што тргнав на работа 2,5 месеци откако се породив. Се ми се чини дека детето пати по мене, а всушност јас сум таа што пати, ама се надевам дека ќе помине и ќе биде подобро. Да не е мм не знам како би издржала.
