Најдлабокит спомен од детството (Целосна верзија)

Форум >> [Семеен живот] >> Наше секојдневие



Порака

vezilka RR -> Најдлабокит спомен од детството (10.6.2013 13:29:16)

Ајде овде да пишуваме за нештата на кои се сеќаваме од најраното детство. Нешто како најстар, или прв спомен.

Мене како прв спомен од детството ми е јас, како седам во креветчето во болница, сум лежела од бронхитис, и како сестрата ми носи кисело млеко да јадам. Ама чудо се сеќавам на лицето на сестрата до најситен детал. А сум имала 4 години. Ништо друго не се сеќавам од дтаа возраст, само таа слика.



Палешка РР -> RE: Најдлабокиот спомен од детството (10.6.2013 13:33:10)

Се сеќавам кога за прв пат реков Р, имав 5 и пол години.
Бев кај баба ми, тие нижеа тутун, јас си скокав по скаличките, а баба ми велеше рипај, рипај, рипај, а јас липам, липам, липам и ми се откачи рипам, рипам...леле колку бев пресреќнаааааааааааааааааа!!!



temjanuska75 -> RE: Најдлабокит спомен од детството (10.6.2013 13:33:41)

Во куќата на бабами(тогаш таму живеевме) како ми дава лепче натопено со шеќер, а околу има жени и сите се загрижени, јас најверојатно сум изгубила свест, се сеќавам дека ме удри еден чичко на точак. Кога ова и го кажувам на мајкими вика дека првпат сслуша изгледа бабами не и кажала[sm=smiley36.gif]. Инаку имав околу 3 години.



Bethany -> RE: Најдлабокит спомен од детството (10.6.2013 13:36:23)

Имав 5 години, а братучетка ми 2 години. Бевме кај баба ни на чување.
Позади куќа имаше ископана дупка за канализација и беше длабока еден метар. Беше исполнета со вода од дождовите.
Се најдовме нас две таму и по водата плуташе една мала даска.
Моја детска логика беше дека ако станеме на даска ќе не пренесе на друга страна. Братучетка ми стана и потона.
Не знам како, ама рефлексно ја извлеков, тоа беше дури несвесно. Фала на Бог, инаку ќе се удавеше [sm=zmeden.gif]



Carrie RR -> RE: Најдлабокит спомен од детството (10.6.2013 13:39:43)

На крштевката на брат ми (имав скоро 3 години), братучед ми ме затворил во некој магацин налик шупа додека си игравме. Многу викав и се исплашив, мислев нема никогаш да ме најдат, затоа ми останало толку длабоко во сеќавање.



Felly RR -> RE: Најдлабокиот спомен од детството (10.6.2013 13:42:45)

Јас не памтам толку далечни работи - паметам нешто од кога одев на училиште, ама не се толку длабоки спомени, може треба да ги пишам во друга тема.[sm=smiley1.gif]



niki -> RE: Најдлабокит спомен од детството (10.6.2013 13:47:35)

zivo se sekavam na edno utro koga majka mi bese vo bolnica da se porodi
jas doma cekam tatko mi da mi stopli mleko i ko pred oci sega da go gledam beliot svetnat sporet, gezveto vo koe mi tura mleko vklucuva ringla, kujnata i rasporedot koj go imavme togas iako dosega imame smeneto nekolku zivealista
ne se sekavam sto sum cuvstvuvala i dali sum bila svesna za cuvstva 3 i pol godini sum imala
potoa koga se rodi sestra mi se sekavam kako zaedno so tatko mi otidovme kaj kumot da barame ime i pak se sekavam na toa kako tatko mi me drzi vo race dignata visoko i razgovara so kumot, a bese temno privecer



vezilka RR -> RE: Најдлабокит спомен од детството (10.6.2013 14:37:51)

Исто нешто на што живо се сеќавам е јас во купатило вежбам да кажам „Р“. И кога ми успеа, толку бев среќна и радосна што заборавив да се облечам, туку така полу гола истрчав на улица да им кажам на другите.



Mihaela 2010 -> RE: Најдлабокит спомен од детството (10.6.2013 14:40:55)

jas se sekjavam koga imav 5 god i sekogas iskacav od kukja i go cekav tatko mi da se vrati od rabota,i ednas go vidov i mu se sokriv,sakav da mu skoknam i da go isplasam,arno ama pred nego stasal nekoj drug covek,i ja mislejki deka e tatko mi na covekov mu sripav,rabotava jas se isplasiv a ne tatko mi[sm=smiley36.gif]
isto se sekjavam u 3 odd na nastava vo priroda koga odevme,pa u struga crtavme crtezi pred ezeroto i si kupivme od porcelanka suveniri i toa edna srna so malo srnce,se uste go cuvam kaj moite



sandriana RR -> RE: Најдлабокит спомен од детството (10.6.2013 14:45:37)

Се сеќавам на село Кривогаштани, плевната на баба и дедо, и концертите кои ги одржувавме со поголемите деца од селото и братучедите, со репертоар од Лепа Брена, Даниел Поповиќ и Дино Мерлин. Имав некаде околу 3 години. Се сеќавам на тој период и на нивите со тутун, и патот до нив, и после заедничкото нижење тутун на домашните.
Имам доста сеќавања од најрано детство.



Snowhite RR -> RE: Најдлабокит спомен од детството (10.6.2013 16:48:28)

Јас се сеќавам кога се роди брат ми и со татко ми одевме со колата кај баба ми да му кажиме и јас плачев не сакав брат



Mila mamicka -> RE: Најдлабокит спомен од детството (22.8.2014 10:08:08)

Најраниот спомен на кој се сеќавам од детството е следниот - имам 5 год. а брат ми 3. Вечерта треба да тргнуваме на одмор во Грција. Додека мајка ми пакува, јас и брат ми трчаме на улицата. Јас паѓам и колената ги правам лом. На ова толку не се сеќавам во детали, ама се сеќавам кога си дојдов потоа дома, јас седната на спалната на моите, брат ми седи на подот, а мајка ми клекната ми ги чисти колената. А на гардероберот од спална имаше огромно огледало на едната врата и јас гледам во огледалото, оти ми е страв да погледнам во мајка ми, да не ме кара. Ама таа ми ги исчисти колената и само ми рече, ќе ти помине побрзо од морската вода. Јас секако тоа не го сфатив, ама ми беше многу мило дека мама не ми се налути. Кога ќе ми дојде некогаш овој спомен, си викам колку безгрижни се децата на таа возраст.



deluxe -> RE: Најдлабокит спомен од детството (22.8.2014 11:43:16)

Кога се роди сестра ми[sm=smiley36.gif][sm=smiley36.gif]Бев пресреќна!! мноогу сакав сестра(имам и поголем брат),ми се исполни најголемата желба .Се радував првиот ден ,вториот веќе почнав да плачам по мамичка,ми недостигаше сакав да биде дома до мене,да ме гали...[sm=jezicek.gif]Ухх колку измешани чувства беа тоа...[sm=smiley1.gif][sm=smiley1.gif]



AnnaMolly RR -> RE: Најдлабокит спомен од детството (25.8.2014 11:36:20)

Сум имала максимум 3 години. Сум тргнала сама од Лисиче до Ново Лисиче кај тетка ми на гости. сум киднала [sm=jezicek.gif]
Се сеќавам само дека сум во нечиј стан, некои чичко и тетка ми даваат лижавче и ми даваат да си играм со нивниот папагал. Толку памтам, а од другото што ми раскажале моите успешно сум стигнала до зградата на тетка ми, само сум го утнала влезот и ме нашол некој компија, ме зел кај нив дома и ме распрашувал. Среќа што сум била дрдорка од мала и сум кажала каде работи мајка ми и се јавиле кај неа на работа па од таму им дале домашен број и ме нашле.
и среќа што ме нашле асални луѓе, не некои манијачишта :(



Defne90 RR -> RE: Најдлабокит спомен од детството (27.8.2014 10:07:26)

Имам навистина многу убави и длабоки спомени од моето детство што секогаш ми будат убави сеќавања.Навистина не би знаела ни од кај да почнам.Ова што ќе го напишам значи ми е еден од првите спомени на кои се сеќавам.Јас имав 4 години а сестра ми две.И тргнавме со татко ми да одиме кај еден фотографер за да не слика.И така целите радосни со сестра ми се подредивме и чекавме блицот да светне.Ама се сеќавам дека таа беше ептен исплашена дека беше многу мала.И јас како поголема сестра да ја фатам за рака за да не се плаши и во тој момент чичкото шкрапна и не сликаше.И после на сликата кога ни ја дадоа изгледаше како да ја подавам раката за да и ги земам бонбоните што ги држеше.И уште си ја чувам таа слика и се сеќавам на нашето најрано детство со многу среќа и радост.Им посакувам такво детство и на моите деца,детство исполнето со многу љубов и среќа,многу детски и игри и доживувања.Исто така како еден спомен што навистина ми се врежал во меморијата морам да ја издвојам и следната случка.Трчавме значи со сестра ми за да си одиме дома.Јас сум имала 6 години а таа две.И така трчајќи јас паднав и си го однесов цело лице.Отсекаде ми течеше крв,а јас целата исплашена право кај еден сосед кој веднаш ја викна мајка ми а таа ме однесе дома.Ми го исчисти лицето од крвта и песокот многу нежно.И очекував да ме кара и да ми вика ама таа цело време ме негуваше и ми повторуваше дека треба само повеќе да внимавам затоа што сум можела и поголема белја да направам.Ама во секој случај страшна глетка ми беше лицето тогаш.Се сеќавам дека ми беше срам да излегувам од дома неколку дена додека ми потпомина.Среќа што бевме на летен распуст.Тогаш било болно,сега се сеќавам со насмевка на лицето и постојано им го раскажувам на децата како поука да им дојде дека треба да внимаваме кога трчаме затоа што може многу сериозно да се повредиме.Ама се сеќавам и со олеснување затоа што се заврши многу добро без белези по лицето.



miana -> RE: Најдлабокит спомен од детството (27.8.2014 11:22:21)

Ох спомени од детството и убави и неубави... Од најрано детство се секавам на три годинки како кај бабами во село "плетам" џемпер со игли за плетење, јадам варени компири со домашен кајмак, потоа кавгите на мама и тато, нивниот развод, деновите кога тато ке не земеше кај него ( едвај ги чекав), па деновите кога тато го снема да се јави и да праша дали сеуште сме живи, па на детските игри со мојата другарка, како ги шетаме куклите нашминкани од уво до уво низ цело маало, па правиме теткински муабети, па кавгите со сестрами и братми. Исто така на моментот кога случајно го сретнавме тато одејки накај бабами пред трафика, па ни даде по некој денар со сестрами и после тоа секој ден гледавме на истото место да не го видиме повторно..
Инаку како врв на моето детство се игрите со другарками, куклите и оние маалски претстави што ги правевме и собиравме некој денар па се частевме во слаткарница :) Сремавме по некоја точка, пишувавме покани за комшиите, носевме од врата на врата и наплакавме влезница по некои 10 денари , па ке наместиме столчиња во заедничкиот двор, ке се соберат возрасните, ке презентираме што сме подготвиле и одиме на частење :) Па игрите - сакате ли војна, па збирам фото, па џамија, па здрвен петко , па жмурка, па прскање со вода, јадење зелени кајсии и сливи - се на се имав убаво детство, можеби немав доволно финансии, ама бев среќна и исполнета [sm=smiley1.gif]
Сепак, нашите детства биле многу позабавни од детствата на нашите деца....



Страница: [1]