Хипохондрија (Целосна верзија)

Форум >> [Семеен живот] >> Семејно здравје



Порака

miana -> Хипохондрија (11.2.2013 11:33:10)

Ајде мамички и на оваа тема да поразговараме малце..
Сите помалку или повеке чувствуваме страв од некои болести.Дали Вие конкретно се плашите од некоја болест ? Дали си присвојувате болести?
Јас за жал во последно време се чувтсвувам се по болна и по болна..Се уловувам себеси како се мислам дека ми е нешто,и доколку ме заболи нешто јас се плашам до тој степен да одма правам испитувања убедена дека нешто има за на крај да испадне дека не е ништо страшно? Како ли го надминувате ова ако веке го имате искусено ? Како се справувате со оваа состојба?



Bethany -> RE: Хипохондрија (11.2.2013 12:03:57)

Не се плашам од болести, не умислувам, не барам симптоми. Се чувствувам добро, кога не се чувствувам добро одам на лекар. Искрено ми е жал од хипохондрички луѓе, мислам дека тоа е тешко психичко ропство, кое итекако влијае потоа на целиот организам и физички и ментално.

Миана, и сама си свесна дека самата си бараш симптоми, ти ко да сакаш да бидеш болна. Не ме разбери погрешно, добронамерно ти кажувам, опусти се, прави се што е добро за здравјето, здраво се храни, биди физички активна, гледај што помалку да се нервираш и тоа се работите кои ние може да ги правиме. На другото не може да влијаееме. Секое тело си кажува ако нешто не му е во ред, така да ти не треба да ги бараш симптомите, самите ќе те најдат ако недај Боже затреба, туку да се опустиш и живееш. [sm=smiley1.gif]



niki -> RE: Хипохондрија (11.2.2013 14:22:17)

ako me zaboli nesto imam tendencija da pomislam na najlosoto vo prv moment, smetam deka toa mi e nasledeno odnesuvanje, majka mi vo kriticni situacii imase obicaj da place i da se prasuva sto zgresila za na nea loso da i se slucuva
so vreme nauciv deka zivotot se slucuva i sostaven del e i losoto i dobroto i bolest i zdravje i zivot i smrt
preventivno se trudam da se hranam zdravo, da ne upotrebuvam mnogu hemija na sebe i doma, i da mislam pozitivno
ako me fatat crni misli, si mantram vo sebe se ke bide vo red, se ke bide vo red, se ke bide vo red dodeka da se smiram
simptomi ne baram no seedno se informiram i gledam kolku mozam da ne pravam nesto sto bilo kakvi simptomi moze da predizvika, ako ne mozam mnogu da napravam togas sum prizemna i spremna da se boram, prifakam soveti od lekari, disciplinirana sum vo nivno ispocituvanje, poveke od toa svesna sum deka ne mozam da napravam
ne se plasam od bolesti, no se plasam od luge koi vo se gledaat bolest a nisto ne pravat da preveniraat i da smenat nesto kaj sebe so cel sebesi da si pomognat



vezilka RR -> RE: Хипохондрија (12.2.2013 9:54:59)

Уф, тој страв од болести е страшна работа. Мое мажле имаше таков период. Јсс кога го запознав, беше во таа фаза. Заради некои лоши искуства што предходно му се случиле едно по друго, тој имаше страв дека ќе се разболи од некоја страшна болест. Секогаш кога се зборуваше за болести, тој веднаш ги добиваше истите симптоми. Сите одбегнуваа да зборуваат за болести пред него. Некако откако се помири со настаните што му се случија, и откако заплови во друг правец неговиот живот, хипохондријата го напушти. Сега е ок. нема повеќе такви мисли. Хипохондријата е психички статиум и се јавува како последица од траума иако оние кои ја имаат навистина ги чувствуваат симптомите.



Defne90 RR -> RE: Хипохондрија (9.7.2014 1:13:17)

Во секој случај можам да кажам за хипохондријата дека навистина е психички статиум што го блокира животот на оној кој ја има и не дозволува да живее мирно.Човекот што има хипохондрија постојано бара симптоми на себе и сам си дијагностицира некоја болест.Јас лично го имам искусено сето тоа.Значи бев до таа мера толку голем хипохондрик што постојано седев на интернет и читав за симптомите што наводно ги имав.Ми се случуваше од некоја обаична гребаница да си направам филм во глава и да морам да одам дури на лекар за да ми потврди матичната дека нема ништо.Зборував и со психолог,и секако имав подршка и од моите најблиски,односно моите родители и мм.И успеав да го надминам тоа.Дефинитивно тој период ми беше толку тежок и макотрпен што си мислев дека ќе полудам и иако ете секојпат матичната ќе ми потврдеше дека сите наоди се уредни јас упорно си мислев дека нешто и се провлекло.Тешко е да се излезе на крај со таквите хипохондрични мисли и тешко е да се живее ко заробеник во својот сопствен ум.Мило ми е што успеав да го наминам тоа и се надевам дека никогаш повеќе нема да ми се повтори тоа.



Страница: [1]